Το να ξεκινήσει κανείς μία οποιαδήποτε ανακατασκευή, είτε αυτό είναι αυτοκίνητο, είτε κάποιο άλλο τεχνικό υλικό, προϋποθέτει ατελείωτες ώρες, μέρες, μήνες ακόμη και χρόνια αναζήτησης σε κάθε πιθανό και απίθανο (χωράφια, κοτέτσια κλπ) μέρος, αρκετή προεργασία στη συλλογή βιβλιογραφίας, manual, παλαιών βιβλίων και περιοδικών.
Κάνοντας λοιπών αυτή τη δουλεία, μοίαζεις με ιστοριοδίφη και αρχαιολόγο ταυτόχρονα, είναι απίστευτο το πόσα στοιχεία μπορείς να συλλέξεις και ταυτόχρονα να μάθεις, αυτό και μόνο σε γεμίζει ώς πνευματική εργασία. Ακολουθεί μετά η συλλογή ανταλλακτικών που απαιτούνται για την ανακατασκευή, και εδώ θέλει αρκετή αναζήτηση σε εσωτερικό και εξωτερικό, internet και προσωπική επαφή, έτσι σε φέρνει κοντά σε ανθρώπους που ούτε κατά διάνοια θα πίστευες ότι θα γνώριζες.
Και ερχόμαστε στο πιο δύσκολο κομμάτι του έργου, να συνδιάσεις όλα αυτά που μάζεψες, πνευματικά και υλικά και με πολύ προσωπική εργασία που περιλαμβάνει λαμαρινοδουλειά, ξεσκούριασμα, γυάλισμα, τρόχισμα, αλλά και αποκατάσταση ανταλλακτικών, που δεν παράγονται πια από τις αυτοκινητοβιομηχανίες, να κάνεις μία μηχανή του παρελθόντος να ξαναδουλέψει, φέρνοντας θύμισες για την εποχή της, αλλά και σε σένα που ίσως δεν πρόλαβες να τη ζήσεις να σε κάνει να αναλογιστείς τις ικανότητες των ανθρώπων που σχεδίασαν αυτό τα κατασκεύασμα με τα μέσα της εποχής τους,να δείς τα τεχνολογικά μέσα αυτής της εποχής, στην περίπτωση του στρατιωτικού οχήματος καμιά φορά σε κάνει να νιώθεις και λίγο περίεργα, θυμίζοντάς σου τη νιότη σου, και τις όμορφες ή και άσχημες στιγμές που πέρασες με αυτό στη διάρκεια της θητείας σου.
Όταν δουλέψεις πάνω σε ένα τέτοιο σχέδιο project,χρειάζεται να βάλεις το μυαλό σου σε λειτουργία, καμιά φορά να αυτοσχεδιάσεις,να δείς τα πράγματα από την πλευρά του κατασκευαστή του 1940 και όχι του 2008,να ζητήσεις γνώμες από παλιούς τεχνίτες, όλα αυτά ξυπνούν το τεχνικό πνεύμα μέσα σου, όταν δε, το τελειώσεις, νιώθεις μία σιγουριά για το κατασκεύασμα σου και μια ανεπανάληπτη χαρά προσωπικής δημιουργίας. Το συναίσθημα δηλαδή ότι δεν αγόρασες κάτι έτοιμο, αλλά έβαλες σε αυτό και κάτι από τον εαυτό σου και την τέχνη σου.
Τέλος για την οδήγηση ενός παλαιού στρατιωτικού αυτοκινήτου είναι απαραίτητη πέρα από την οδηγική και η τεχνική γνώση, αν βάλεις έναν κοινό οδηγό μέσα και του πεις βάλτο μπροστά και κάνε μια βόλτα, είναι πολύ αμφίβολο αν θα τα καταφέρει, γιατί δεν γνωρίζει ότι στα πρώτα οχήματα ο διακόπτης της μίζας ήταν πάνω στη μίζα.
Από την άλλη η οδήγηση αυτών των οχημάτων jeep απαιτεί συνεχή εγρήγορση μιας και το σύστημα διεύθυνσης, πέδησης είναι πρωτόγονα, αυτή η συνεχή επαγρύπνηση είναι που σε δένει με το όχημα, η αμεσότητα δε με το δρόμο και το περιβάλλον σε ενθουσιάζει και σε συνεπαίρνει, η αίσθηση δε ελευθερίας που νιώθεις είναι σαν αυτή ενός οδηγού δίκυκλου.
Στο παρακάτω link παραθέτω φωτογραφίες από την ανακατασκευή του Μ151Α2
http://s136.photobucket.com/albums/q196 ... ?start=all
Παρέλαβα το όχημα μου τον Δεκέμβριο του 2005 και η ανακατασκευή μου τελείωσε τον Μάϊο του 2007, το τελείωσε είναι μάλλον σχήμα λόγου αφού πάντα βρίσκεις ατέλειες.
Όπως ήταν κατά την παραλαβή:
και όπως έγινε.
