Γιαννάκημου, δεν έχω πρόβλημα εκθρονισμού.
αν ποτέ σταματήσουν "κάποιοι" να ασχολούνται μαζίμου, τότε να φοβάσαι.
μέχρι τότε... πάλι αρχικάγκουρας.
συνέχεια ιστορίας μπορώ?
δοκτωρ: ρε αρχί... τα χάπια σου τα παίρνεις
αρχι: μάλιστα γιατρέμου
δόκ: τι πίνεις?
αρχι: τώρα... χόρτα και ενα μοχιτο
δοκ: τι? πας καλά? θα πεθάνεις
αρχι: μπά... χθές ξέχασα να πάρω τα χάπια του αλτσχάϊμερ και ήπια ένα κουτί βαλβολίνη.
δοκ: και δεν έπαθες τίποτα?
αρχί: ναι... χέζω μπλοκέ τώρα...
τις προάλες ξέχασα πάλι να πάρω τα χάπια του αλτσχάϊμερ και αντί να πηδήξω τη γυναίκαμου, πήδηξα το σκρίνιο.
της έμοιαζε... στον όγκο.
δοκ: τα έχεις χάσει καημένε. ξέρεις... τώρα τελευταία καβαλάω ένα πολύ σπέσιαλ όχημα...
αρχι: ναι? για πές
δοκ: καρότσι λαϊκής τετρακίνητο με μπλοκέ να ανεβάινει εύκολα τα πεζοδρόμια. τηλεχειριζόμενο. κορυφή φίλε.
αρχι: ε! σκατά! χέσεμε! τι μου τα θυμίζεις τώρα. το δικόμου το καρότσι έκοψε πάλι ημιαξόνιο. πονά και η μέση μου και
δεν μπορώ να το φτιάξω. σκατά λέμε!
δοκ: και τώρα? τι καβαλάς?
αρχι: ...

τη νοσοκόμα...
δε μου ψωνίζει απο τη λαϊκή αλλά μου τα τρώει απο τη ρίζα.
δοκ: κωλόγερε, παλιοψεύτη, την έχω δεί τη νοσοκόμασου, είναι σαν ντουλάπα δίφυλη και με τα φύλλα ανοιχτά
αρχι: και τώρα που είπες "κωλογερος" ο Τσέλιος τι κάνει?
δοκ: δεν τα έμαθες?
αρχι: για πες (πάλι θα με αφήσει άφωνο αυτό το παιδί)
δοκ: βρήκε κάτι παλιόφιλους της εγγονής του και πάνε για σκί στις άλπεις
αρχι:

στάσου λίγο να πάρω τα χάπια μου, μου ανέβασες πάλι την πίεση, την χολιστερίνη, την λίμπιντο,
παθαίνω και ένα ψιλοεγγεφαλικό και επανέρχομαι. ρε τον πούστη που την βρίσκει τόση ενέργεια?
ο κωλόγερος θα μας θάψει όλους, να μου το θυμάσαι.