Προσοχή: Ακολουθεί σεντόνι. Αν βαριέστε τα μεγάλα post, απλά αγνοήστε το και προχωρήστε στο επόμενο post 
Πρώτη φορά σε αγώνα Τrophy, ως πλοηγός του Μανώλη Νταή (Νο 37) και ζευγάρι με τον Σάκη & Λεωνίδα Πεχλεβάνη (Νο38) απο το Σουφλί. Με ένα Wrangler εμείς και ένα Pajero τα παιδιά.
Δυστυχώς λοιπόν, μου έλαχε το πρώτο μου trophy να είναι ο φετινός Έβρος.
Λέω δυστυχώς γιατί φοβάμαι πως καλόμαθα.
Ο αγώνας ήταν εξαιρετικός απο όλες τις απόψεις. Τόσο στην προετοιμασία του, όσο και στην εκτέλεση.
Πέμπτη:
Φτάσαμε Ορεστιάδα βράδυ Πέμπτης και γνωριστήκαμε με τα παιδιά απο το Σουφλί με τα οποία θα είμασταν ζευγάρι. Από την αρχή φάνηκε πως επρόκειτο για εξαιρετικά άτομα και αφού ξεπεράσαμε κάποια προβλήματα με το οδόμετρο μας και καλιμπράραμε, προετοιμαστήκαμε για έναν συναρπαστικό αγώνα.
Η πρώτη ενημερώση το βράδυ της Πέμπτης στο ξενοδόχειο μας προετοίμασε κατάλληλα, όταν μάθαμε πως η πρώτη μέρα είχε νερό.
ΠΟΛΥ νερό.
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΕΡΟ. Κάπου ακούστηκε ότι θα έφτανε το 1,10m αλλά φαντάστηκα πως απλά κάποιος ήταν υπερβολικός... Σφάλμα μου.
Παρασκευή:
Ξημερώνει Παρασκευή και ξεκινάμε την απλή διαδρομή για το Camp. Φτάνουμε εκεί και καθώς ήμασταν το τελευταίο πλήρωμα στη σειρά εκκίνησης αλλά και οι εκκινήσεις δινόταν ανα 5λεπτο, είχαμε αρκετή ώρα να χαζέψουμε τους προηγούμενους που απο τα πρώτα μέτρα έπαιρναν γεύση απο το τι θα ακολουθούσε για τα επόμενα σχεδόν 26Km της πρώτης μέρας. Βάπτισμα στο ποτάμι λοιπόν και πάμε. Στην αρχή με λίγο άμμο κάτω, αλλά στη συνέχεια με πέτρα. Δυστυχώς στο πρώτο τράβηγμα, το συρματόσχοινο του Pajero κόπηκε . Το αλλάξαμε με πλάσμα και προχωρήσαμε στο 1ο μεγάλο εμπόδιο όπου το νέρο ήταν όντως πάνω απο 1m.
(Μου αρέσει που είχα βάλει και γκέτες μπας και δε βραχω... εμ κακομοίρη δεν ήξερες, δε ρώταγες...).
Από όλα τα πληρώματα εκεί, μόνο οι Κρητικοί κατάφεραν άξια να περάσουν χωρίς εργάτη. Αναμενομένο βέβαια εκει πάνω που είναι
Γενικά η πρώτη μερά ήταν περισσότερο απαιτητική απο πλευράς πλοήγησης καθώς τα ζόρικα κομμάτια ήταν μετρημένα. Κάτι πολύ έξυπνο και ζόρικο που δεν είχα δει σε άλλους αγώνες (Enduro & Trail Ride) ήταν τα πολλά περάσματα απο τα ίδια σημεία. Υπήρχαν τουλίπες τις οποίες περάσαμε 4 φορές με δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Άξιο λόγου είναι βέβαια το ότι το Road Book ήταν
ακριβέστατο, γεγονός το οποίο βοηθούσε πάρα πολύ, ειδικά όταν δεν υπήρχαν ροδιές ή αν είχαν πέσει κάποιες κορδέλες. Βέβαια πάλι ήταν διαφορετικό απο αυτό που είχαμε στο Πευκί πριν δύο εμδομάδες με τα μερικά επάνω και τα ολικά κάτω, αλλά κυρίως με τα μερικά να αντιστοιχούν στην δίπλα τουλίπα και όχι την επόμενη.
Παράκληση προς όλους τους οργανωτές αγώνων 4x4:
Αποφασίστε σε έναν ενιαίο τύπο Road Book. Προφανώς ότι και να μας δώσετε, ακόμα και απο κάτω προς τα πάνω να πηγαίνει, θα το διαβάσουμε (γιατί δεν έχουμε επιλογή). Αλλά σας παρακαλούμε, μη μας ταλαιπωρείτε άδικα και αλλάζετε τύπο απο αγώνα σε αγώνα
Συνεχίζοντας την πρώτη μέρα και περίπου στο 18ο Km χάνουμε την μπροστά κίνηση και αναγκαστικά προχωράμε μόνο πισωκίνητοι, με την ελπίδα πως το ζευγάρι μας θα μας τραβήξει όπου χρειαστεί. Έτσι και έγινε. Για τα υπόλοιπα 27 Km, όπου μπορούσαμε πέρναμε φόρα και αφήναμε τη δύναμη του αμαξιού να μας βγάλει, αλλά δυστυχώς σε πολλά σημεία, μερικά μάλιστα εκ των οποίων την πρώτη φορά ούτε καταλάβαμε πότε τα περάσαμε, με μόνο πίσω κίνηση χρειαστήκαμε πάρα πολλά δεσίματα.
Σκοπός μας ήταν να τερματίσουμε και το καταφέραμε, με μάλιστα τον 5ο καλύτερο χρόνο!
Το βράδυ, ο Παύλος και ο Βαγγέλης απο την xtreme ανέλαβαν και επισκεύασαν τον μπροστά άξονα του Wrangler και αφού τσεκάραμε και το Pajero το οποίο αν και χρειάστηκε να μας τραβήξει αρκετές φορές και το ταλαιπωρήσαμε πολύ, δεν έβγαλε κιχ. Πραγματικό σκυλί.
Σάββατο:
Δυστυχώς δεν είχαμε το Road Book απο το προηγούμενο βράδυ ώστε να το μελετήσουμε για να δούμε κάποια "ιδιαίτερα" σημεία (όπως οι τουλίπες που κάναμε κύκλους την 1η μέρα), αλλά δε χρειάστηκε. Τα μόνο 28Km της ειδικής δεν είχαν ιδιαίτερες απαιτήσεις απο πλευράς πλοήγησης με εξαίρεση ένα σημείο όπου οι μοίρες μπέρδεψαν αρκετά πληρώματα και καταλήξαμε να κάνουμε κάποιες τσάμπα βόλτες. Κατα τα άλλα τα εμπόδια ήταν ενδιαφέροντα και αρκετά τεχνικά αλλά κάποιες βλάβες των μπροστινών και ειδικά των Αφων Λιανίδη ανέλαβαν αφενός να "αλλάξουν" αρκετά τα εμπόδια και αφετέρου να προσθέσουν αρκετό νεκρό χρόνο στον αγώνα, γεγονός που ανάγκασε και τους διοργανωτές να κόψουν 8Km και να τερματίσουν την ειδική στα 20 Km για να μη μας πιάσει η νυχτά (είχε ήδη πάει 6+).
Εντύπωση μου έκανε το πόσο γρήγορα έφτασαν στον τερματισμό ο Άρης (General Lee) με τον Φάνη. Αν και μετά την ατυχία της Παρασκευής όπου ο Στρατηγός έπαθε βλάβη μπροστά αριστερά και τελικά τερμάτισαν με 10+ ώρες καπέλο και ξεκίνησαν 15οι, κατάφεραν να φτάσουν στον τερματισμό 6οι-7οι. Πότε, που και πως πέρασαν τους υπόλοιπους, δεν κατάλαβα
Τελειώνουμε το Σάββατο έχοντας κερδίσει μια θέση μεν αλλά με τους 5ους να είναι μόλις 7 λεπτά πίσω μας.
Το βράδυ είχαμε χορούς και πανηγύρια στο Camp με όργανα και αρνιά τα οποία εννοείται πως τιμήσαμε δεόντως
Εκεί μάθαμε και για την μεγάλη ανατροπή που είχε γίνει στα αποτελέσματα. Οι Κρητικοί οι οποίοι απο την πρώτη μέρα φάνηκε πως είχαν μπει πολύ δυνατά αφού έριξαν 80 λεπτά στους 2ους (ενώ οι υπόλοιποι 5 μέχρι και τον 6ο ήμασταν στο ίδιο 90λεπτο), είχαν πέσει 2οι και μάλιστα με διαφορά 135 λεπτά απο τους Πατρινούς που είχαν ανέβει 1οι (από 6οι) με μόνο 1:54:00 ποινή, όταν ο 2ος καλύτερος χρόνος ήταν ο σχεδόν διπλάσιος 03:23:00!!!
Κυριακή:
Έχοντας πλέον φάει τον γαίδαρο, ετοιμαζόμαστε και για την ουρα. Και τι ουρά. 600 μέτρα. Ξεκινούσαμε 4οι οπότε αφού περπατήσαμε ολόκληρη την Super Ειδική, θα μπορούσαμε να δούμε ουσιαστικά 2 περάσματα πριν χρειαστεί να ετοιμαστούμε. Ξεκίνησαν οι Πατρινοί οι οποίοι αν και έκοψαν άξονα στο 1ο αυτοκίνητο στο πρώτο κιόλας εμπόδιο, έβαλαν το 2ο μπροστά και τερμάτισε και συνέχισαν με το 1ο να πάρουν όσα ΣΕΔ μπορούσαν. Στη συνέχεια μπαίνουν οι 2οι Κρητικοί οι οποίοι λίγο μετά την εκκίνηση υποδέχονται μια 10 λεπτη μπόρα η οποία άλλαξε τελείως το παιχνίδι και τους ταλαιπώρησε πάρα πολύ. Άξιοι οι πλοηγοί τους (όπως όλοι γενικότερα).
Στη συνέχεια αρχίζουμε να ετοιμαζόμαστε για το δικό μας πέρασμα. Σκοπός μας να τερματίσουμε και να περάσουμε καλά (όπως και κάναμε σε όλο τον αγώνα). Ο Μανώλης με το Wrangler είναι μπροστά και περνάει με αρκετή άνεση το πρώτο εμπόδιο και στη συνέχεια πλοηγούμε με τον Λεωνίδα το Pajero το οποίο θα μπει με την όπισθεν στο εμπόδιο. Δυστυχώς το μόνιμο μπλοκέ ταλαιπωρεί τον Σάκη στις μανούβρες και δεν τον αφήνει να μπει σωστά. Μετά απο μερικά λεπτά βλέπω πως ο Μανώλης έχει φύγει μπροστά οπότε τον προλαβαίνω και συνεχίζω μαζί του. Σε λίγο έρχεται και ο Λεωνίδας και με ενημερώνει πως το Pajero έμεινε οπότε συνεχίζουμε μαζί. Το Wrangler πραγματικά σκάβει και αν και ταλαιπωρείται απο τις λάσπες που είχαν δημιουργηθεί απο τη βροχή, καταφέρνει να τερματίσει σε μόλις 23 λεπτά!
Στον τερματισμό βλέπουμε και το πληγωμένο Pajero το οποίο είχε ξεζαντάρει μπροστά αριστερά. Δυστυχώς είχε και κάποιο άλλο πρόβλημα με την πλύμνη οπότε αν και αλλάξαμε λάστιχο δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε ώστε να πάρουμε όσα ΣΕΔ μπορούσαμε πριν το 40λεπτο που ήταν ο μέγιστος χρόνος της Super Ειδικής.
Αυτή η εγκατάλειψη μας στοίχισε την 4η θέση και τελικά τερματίσαμε 5οι.
Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους μα όλους τους συμμετέχοντες και συγχαρητήρια σε αυτούς που κατάφεραν να τερματίσουν! Διπλά συγχαρητήρια στους τροπαιούχους. Άξιοι!
Και μπράβο και συγχαρητήρια αλλά περισσότερο απ' όλα, ευχαριστώ, σε αυτούς που έτρεξαν για την οργάνωση του αγώνα. Τους φανερούς αλλά και τους αφανείς. Πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα (Ονόματα δεν λέω γιατί δεν τα ξέρω και δεν θέλω να κάνω κανένα λάθος). Τρέχετε στα βουνά εδώ και μήνες προετοιμάζοντας κάτι που εμείς "περνάμε" σε τρεις μέρες (αλλά θα συζητάμε για μήνες ίσως και παραπάνω). Να είστε καλά. Σας ευχαριστούμε!
Έμαθα πολλά πράγματα αυτές τις 4 μέρες στην Ορεστιάδα.
Έμαθα πως το Σουφλί βγάζει όχι μόνο μεταξωτά αλλά και παληκάρια. Να είστε καλά Σάκη και Λεωνίδα. Πραγματικά χάρηκα που σας γνώρισα και ήσασταν το ζευγάρι μας! Να είστε πάντα καλά.
Έμαθα πως η Πάτρα έχει και άλλα πράγματα να είναι περίφανη, πέρα απο το καρναβάλι.
Έμαθα πως υπάρχει ακόμα Μινώταυρος...
Δε λέω, ωραία περνάμε και στα enduro, αλλά το κλίμα των trophy είναι κάτι εντελώς διαφορετικό που προφανώς μόνο αφού το ζήσεις μπορείς να καταλάβεις.
Ευχαριστώ τον Dista που ακούραστα απαντούσε όλες τις ερωτήσεις που του έκανα όλες τις μέρες καθώς δεν είχα εμπειρία απο τέτοιου τύπου αγώνες :-/
Δεν ευχαριστώ τον Ιπτάμενο Ολλανδό ο οποίος ενώ φόρτωνε την ξεζανταρισμένη ρόδα του Pajero, μετάνιωσε και την πέταξε πάνω στο πόδι μου. Θα σε πετύχω την επόμενη φορά
Ευχαριστώ τους Άρη & Κώστα (Νο 35), Φάνη & Μανώλη (Νο 36) με τους οποίους ταξιδέψαμε προς και απο την Ορεστιάδα και σίγουρα έκαναν το ταξίδι αλλά και τη διαμονή απίστευτα πιο ευχάριστη! Εξαιρετική η πρώτη εμφάνιση του Στρατηγού. Περιμένουμε να δούμε πολλά ακόμα.
Ευχαριστώ τον Παύλο και τον Βαγγέλη της xtreme οι οποίοι ήταν εκεί προσφέροντας μας ένα αίσθημα ασφάλειας πως (σχεδόν) ότι και να γίνει θα μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε ;-> Η υποστηριξη σας ήταν τρομερή!
Last but not least, εννοείται πως ευχαριστώ τον οδηγό μου Μανώλη, κυρίως για την ευκαιρία που μου προσέφερε να συμμετέχω σε έναν τέτοιο αγώνα αλλά και για την συνεργασία καθ' όλη τη διάρκεια του. Ευχαριστώ Μανώλη. Το αμάξι σου γαζώνει και το ξέρεις. Καλά κάνεις και του πίνεις το αίμα και το χαίρεσαι! Και εις ανώτερα ;->
Υ.Γ. Να με συμπαθάτε για το μέγεθος του post, ελπίζω να μη σας κούρασα όσους κάτσατε και το διαβάσατε
αρχίζω τρέξιμο και ποδήλατο 
). Χωρίς την υπόλοιπη ορχήστρα δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα αλλά και χωρίς αυτούς η υπόλοιπη ορχήστρα δεν θα είχε θέμα να παίξει 
.
