Μπήκαμε νωρίς απο το Σκαμνό προς Γέφυρα Παπαδιάς και ανεβήκαμε πρός Οίτη. Εεεεε!! έιχε λίγη γλίτσα ο δρόμος, είχαμε κανα δύο ψιλοκολλήματα που και στα δύο χρειάστηκε εργάτης για να απεγκλωβισθούν τα οχήματα, ένα το δικό μου, και ένα του Αποστόλη, και χωρίς ζημιές πλήν μιας καμμένης ασφάλειας.
Βγήκαμε Παύλιανη.
Ως συνήθως είχαμε ξεπεράσει την ωρισμένη ώρα και έτσι αφήσαμε πίσω μας μια άλλη προγραμματισμένη διαδρομή (απο Σκλήθρο προς Παύλιανη) και κατευθυνθήκαμε απ' ευθείας προς Καταβόθρα και απο κεί προς την τοποθεσία πηγές.
Χιόνι ελάχιστο τουλάχιστον μέχρι καταβόθρα και λίγο μέχρι πηγές.
Εκεί συναντήσαμε 6-7 αυτοκίνητα του jeep club hellas, και αφού ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες, εμείς κινηθήκαμε προς τα πάνω. Βασικά μας είχαν ήδη καταλάβει την εναλλακτική θέση κατασκήνωσής μας (3 αυτοκίνητα μόνο τελικά θα διανυκτερεύαμε έξω), και έτσι είχα ένα σχετικό άγχος για την δεύτερη θέση...στην τρίτη δεν θα φτάναμε ούτε κατά διάνοια.
Το χιόνι ανέβαινε όσο ανεβαίναμε. Στην κρίσιμη διασταύρωση το χιόνι ήταν απάτητο, ετσι μετά κανα δύο αποτυχημένες προσπάθειες να ανοίξουμε δρόμο με γιούργια, ανέλαβε ο τσεπ έβαλε δύο τρείς γυναίκες μπροστά και με ντελικάτες κινήσεις έφτασε (300 μέτρα περίπου) μέχρι το σημείο κατασκήνωσης...έτσι το λέμε τώρα...καλύβα κάναμε όχι κατασκήνωση...
Και αφού ανεβήκανε όλα τα αυτοκίνητα να πατηθεί καλά ο δρόμος για να μπορούμε να φύγουμε την άλλη, και αφού ο Λασπωμένος μας έκανε την χάρη και μας άναψε την φωτιά οι λοιποι φύγανε και μείναμε εμείς οι τρείς ( Μάριος + Μαρία, Χάρης και Γιάννης, εγώ + Μαργαρίτα) στην ησυχία μας..
Κόψαμε ξύλα, ντουμανιάσαμε το τζάκι, ο Μάριος και η Μαρία αποφασίσανε να τηρήσουνε το πρωτόκολλο και να κοιμηθούνε σε σκηνή, εμείς μέιναμε μέσα να προσέχουμε την φωτιά να μην σβήσει..
Εεε..η συνέχεια στον Χρήστο……….
Όπως λέει και ποιο πάνω ο οργανωτής αυτής της διήμερης εκδρομής όλα πήγαν τέλεια!
Από την Παρασκευή το απόγευμα μέχρι και σήμερα.
Ο βαθμός δυσκολίας που θα έβαζα, θα ήταν το 8 (οκτώ) για τα δικά μας αυτοκίνητα!
Πιστεύω από τις ποιο κάτω φωτο να καταλαβεται το γιατί και το τι σημαίνει να υπάρχει εξοπλισμός στα οχήματα!!
Η εκδρομή είχε ότι ακριβός θέλαμε.
Από λάσπη με γλίτσα, μέχρι βαθύ παγωμένο χιόνι.
Με μια λέξη Τέλεεεεεεεεια!
Μπράβο Κώστα!! Άντε με το καλό να το επαναλάβουμε ξανά την Άνοιξη, με τι σκηνές αυτήν την φορά έξω!!
Θα πω λοιπόν πως άρχισε η ιστορία από εχτες το απόγευμα. Δεν πήγαμε δεξιά στην διασταύρωση, αλλά αριστερά για να κατεβούμε ποιο σύντομα (τρομάρα μας) χα χα!!
Αποτέλεσμα να μπλεχτούμε μέσα στις δαιδαλώδες διαδρομές της Οίτης πάνω από την Παυλιανη και το Κουμαριτσι και να καταφέρουμε να βγούμε μετά από το άθροισμα των στοιχείων από τα 5 `η 6 gps......... (το κάθε ένα έδειχνε και διαφορετική εκδοχή, για το που ήμασταν)
αλλά (και του χάρτη σαν επιβεβαίωση) στην άνω Παυλιανη στις 6.30 περίπου. Δεν έχουμε όμως παράπονο γιατί και νυχτερινή κάναμε και τα μέρη τα είδαμε από δυο φορές (γιατί περάσαμε από τα ιδία σημεία κάνοντας κύκλους! Χα χαχα!!
)7.30 ήμασταν στο οινοχωρι όπου και επιδοθήκαμε στην μάχη της μπριζόλας!
Αναχώρηση του Δημήτρη (tsep) ξανά για την Παυλιανη όπου και είχε κλείσει δωμάτιο.
Από εκείνη την στιγμή τα μεσαία φώτα του Δημήτρη δεν ξανάναψαν!
Ένα νέο πρόβλημα στον Δημήτρη τη Κυριακη το πρωι, τον ανάγκασε να αναχωρήσει νωρίς για Αθήνα. Μαζί του αναχωρήσει και ο Σπύρος αφού ήθελε να φύγει για Καλαμάτα το απόγευμα.
Ο Σταύρος στην συνέχεια ήθελε και αυτός να αναχωρήσει νωρίς.
Ο Μαντζαρακος επίσης οπότε εμένα εγώ, για να ανέβω επάνω στο ραντεβού μας. (πράγμα που δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω εφόσον ήμουν μόνος μου, με τα παιδιά μέσα!)
Έτσι επιλέξαμε να ανεβούμε μέχρι το Σαλέ της Παυλιανης και από εκεί να φύγουμε για Αθήνα μετά τι 12.00 -13.00 το μεσημέρι.
Αυτό φυσικά δεν το καταφέραμε διότι αμέσως μετά από την είσοδο μας στο χώμα και σε 20 μέτρα μετά το πρώτο ελαφρύ κόλλημα από τον Σταυρό κατέληξε σε καταστροφή με τον Αποστόλη!
Το κόλλημα ήταν τόσο καλό που φάγαμε σχεδόν τρις ώρες για να τον ανασύρουμε από το χαντάκι με το εμπρός σύστημα του Τολη να αλληθωρίζει στον βορά και στον νότο. Όταν βγήκε μετά από την χρήση του δικού μου εργάτη αλλά και του δικού του με ραουλο διότι έφερνε και το μισό βουνό μαζί του, διαπιστώσαμε το προβλημα και ότι η μόνη λύση ήταν η μεταφορά του με οδική βοήθεια!!
Αφού κανονίστηκε η όλη διαδικασία αναχώρησα και εγώ για Αθήνα με την σημερινή μέρα να καταλήγει άδοξα από το πρωί.
Η μόνη παρηγοριά μου είναι, ότι κάτι, οι αναμνήσεις από την χθεσινή υπέροχη διαδρομή, κάτι η αλλεπάλληλη χρήση των εργατών που δούλεψαν όπως τους αξίζει, κάτι η ανεμελιά που είχα σε όλη την διαδρομή, (μη υπεύθυνος της εκδρομής) μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις από το βουνό του Ηρακλή!!
Βάζω λοιπόν και φοτο……..
Φωτιστικές στιγμές στην διαδρομή!
Χρώματα από το απόγευμα της Παρασκευης λίγο πριν την Λειβαδιά!
Ξημέρωμα στο Οινοχωρι!!
Οι πρώτες πιρουέτες στη κατηφορική γλίτσα, που μας είπε καλημέρα κάτω από την γέφυρα της `παπαδιάς` …και τον Κώστα να δίνει οδηγίες στον Μαντζαρακο!!
Όλη η ομάδα στην μάχη της κριτικής, για το ποιο ίσιο κατέβασμα!!!!
Ο Μιστερ ίσιο κατέβαζα είναι ο Δημήτρης (tsep) σε αυτήν την διαδρομή!!
Πώς να μεγαλώσετε το ελαστικό σας κατά δυο νούμερα σε φάρδος και υψος!!!
Κάτι ντόνατς, μου θυμίζουν!! Χα χα!
Η γέφυρα 150 μέτρα ποιο ψηλά από τον δρόμο….
Τα χνάρια μας χαραγμένα βαθειά στa τεράστια αυλάκια της Οίτης
Ο Μάριος διάλεξε τη δύσκολη ανάβαση της διαδρομής!!
Τα πρώτα χιόνια λίγο πριν τα `πηρά Ηρακλέους`
Κατεβαίνοντας στην `καταβόθρα`
Περνώντας τα ρυάκια στα `Λειβαδιά Οίτης`
Περιμένοντας τους υπόλοιπους σε κάποια διασταύρωση!!
Το θερμόμετρο δείχνει 0,3c
Στο απάτητο παγωμένο χιόνι και τους 25 πόντους του, και τον φοίνικα να πηγαίνει για 100 μέτρα ποιο πάνω από το 17αρι του Κώστα!!
Εδώ κουρασμένος ποια .. χρειάστηκε την βοήθεια του εργάτη του για να προχωρήσει την θέση του ,στο 2.0τρο του Δημήτρη για να φτάσει μέχρι την καλύβα!!
Το χιόνι βαθαίνει ποιο πολύ και οι ρυθμοί θυμίζουν μποτιλιάριζα στην Πατησίων ώρα αιχμής!
Το τοπίο όμως μας κάνει να ξεχνούμε την κούραση και το κρύο!
Επιτέλους στην αυλή του `Σαλέ`
μετά από δυο μισή ώρες φτυάρισμα και αλλεπάλληλα εμπρός πίσω για την διάνοιξη των αυλακιών που απαιτούνταν για να αναστρέψουμε τα οχήματα που θα αναχωρούσαν ποιο αργά!!!
Μετά την αναχώρηση από το Σαλέ και ενώ αρχίζει να σουρουπώνει στην καρδιά της Οίτης!
Ο Αποστολής σε αναγνωριστική με ένα χαντάκι……
Αργότερα τα επιπλέων φώτα αποδείχτηκαν σωτηρία μέσα στο πυκνό σκοτάδι της, και οι μεγάλοι δυναμοι έδειξαν την αξία τους δουλεύοντας υπερορίες…..
Πρωί Κυριακής και αναχώρηση από την ξενώνα
Είκοσι μέτρα από την άσφαλτο ο Αποστολής βουτά στα βαθειά, και οι εργάτες παίρνουν ξανά την υπόθεσης στα χέρια τους…ε συγγνώμη στα συρματόσκοινα τους!!!
Έλα μωρέ για έναν καφέ θα πάμε και θα φύγουμε γρήγορα!!!
Πρώτη προσπάθεια και επιχείρηση ρυμούλκησης προς τα πίσω ο 8αρης εργάτης μου ,χωρίς τροχαλία δεν μπορούσε να κατεβάσει τον Αποστολή μαζί με το βουνό!!!
Τρις ώρες μετά στο ίδιο σημείο και έξω ποια από το χαντάκι βλέπουμε ότι οι τροχοί δεν ακολουθούν την παράλληλη……
Τήλε. στην ΕΛΠΑ……….
Τον τίτλο του μιστερ χαντάκι κέρδισε ο Αποστολής για το Σαββατοκύριακο!!
Ένα μικρό γλίστρημα, αλλά όλα καλάααα.
Μία στάση να ξαποστάσουμε......
Άντε παιδιά, ανηφόοοοοοραααααααααα
'Άντε άλλη μία στάση.
Τελικά μας τραβάνε τα χαντάκια!!!
Ο Μάριος διέπρεψε!!! Αλλά, κι οι υπόλοιποι έδωσαν ρέστα σε άλλα σημεία!!
Λασπωμένος με τα όλα του!!!!!
Και η διαδρομή συνεχίζει μπαίνοντας σιγά σιγά στα χιόνια!!!!
Λίγο πριν, είχαμε συναντήσει και το cherokee club αι πέσαμε πάνω σε γνωστούς.
Κάνοντας μία στάση για ξεκολλήσουμε λιγάκι το jimny!!! Ε!!! Δεν πίνουμε κι ένα καφεδάκι από τα χέρια της Βίκυς και του Σταύρου!!!
Βρήκαμε κι ένα φιλικό σκυλάκι, που μάλλον το είχαν παρατήσει εκεί πάνω...
Φτάνοντας στο καταφύγιο, όπου 3 από τα 9 αυτοκίνητα κατασκήνωσαν.
Μετά την αναχώρηση μας από το καταφύγιο,
Μια ακόμη Φώτο από το χώρο του καταφύγιου. Περνάμε καλάαααααααα!!!
Κι αναχωρούμε.
Ε! στο δρόμο ψιλο χαθήκαμε, αλλά καλή καρδιά να υπάρχει!!
Το βραδάκι στον ξενώνα απολαμβάνοντας το φαγητό!
Το πρωί της Κυριακής λίγο πριν αναχωρήσουμε από τον ξενώνα.
Μία βολτίτσα πριν αποχαιρετήσουμε τό όμορφο Οινοχώρι.
Από νωρίς μας φώναζε να την πλησιάσουμε. Είχε φορέσει τα λευκά τα μεταξωτά και φύσαγε.
Χωρίς τρένο
Με τρένο.
Στου Χαντάκκκ
Είτε από δεξά είτε από ζερβά.....
.....αυτή θα ταν η μοίρα σου.
Το βλέπεις εκέι πάνω αυτό το δέντρο???
Από κει είναι η κοπάνα.
Ναι καλέ. Αυτό το δέντρο. Από κάτω περνάει.
Αφήνετε βάζα, τασάκια, καλούπια-πατρόν διαφορικών, στην έξοδο να στεγνώσουνε, και το μαγαζί σας
τα επιστρέφει ψημένα βαμμένα έτοιμα σε συσκευασία δώρου.
Και τα βαρδούσια στολίστηκαν και μας χαμογέλαγαν να μας καλοπιάσουνε, αλλά είχαμε δώσει υπόσχεση αλλού.
Την αλλη φορά.
Μέρος δεύτερο
Περνώντας απ τη θέση της πυράς του Ηρακλή.
Το κτίσμα που διακρίνεται στο κενό ανάμεσα στα πρώτα δύο αυτοκίνητα....
όταν αναγέρθηκε μαρτηρούσε ότι στον διπλανό περιφραγμένο χώρο βρίσκεται ο πέτρινος
βωμός όπου κάηκε ο ημίθεος φορώντας τον χειτώνα που του πλασάρισε η ρουφιάνα
η ξεμυαλισμένη. (Μα να έχει αντρα της τον ηρακλή και να ακούει την π....να την Ήρα?? )
Τώρα μαρτηράει ότι είναι χεστήριο κυνηγών . 
Για όσους δεν ανέβηκαν την Κυριακή, στην κεντρική αρτηρία δεν είχε χιόνι.
Το είχε λιώσει η βροχή και το χαλάζι.
Κάλυψη-απόκρυψη 
Από δω και κάτω δεν υπάρχουν λόγια.
Απλά ο βουνός μεγαλουργεί.
Τα σέβη μου.
Φεύγοντας ο Παρνασσός μας ξεπροβόδισε και έδειξε καθαρά ότι
ήθελε την αντάρα για την πάρτη του. Την κράταγε μέσα με νύχια και με δόντια.
Περισσότερα εδώ!
http://www.nivaclub.gr/forum/viewtopic.php?f=9&t=3542