Croatia Trophy 2013 - 100% Off-Road απόλαυση!

[eangelou]

http://www.youtube.com/watch?v=mTFeHE3k ... cg&index=1 για δείτε........

[panos110]

Επιστρεψαμε.Ολα καλα!
Δεν εχω ταξινομισει στο μυαλο μου ακομα τις σκεψεις μου τα οσα ζησαμε και μαθαμε απο αυτον τον αγωνα για να σας τα μεταφερω.
Τα εχω γραψει ομως αναλυτικα σε χαρτι στο καραβι και θα εχετε συντομα περιγραφη καθως και πολλες φωτογραφιες.
Ενα μεγαλο ευχαριστω στους χορηγους μας ,στο Σπυρο Κατσιμαλη, τον Ηλια Σαρανταυγα,Γιαννη Χρυσολορα(το χρυσοχερη μηχανικο μας) και Αντρεα Σαραντοπουλο που μας συνοδευσαν και εκαναν οτι ηταν δυνατο για την ελληνικη ομαδα.
Ενα μεγαλο ευχαριστω επισης και σε ολους εσας που μεσω ιντερνετ η απο τα μηνυματα σας μας δινατε κουραγιο στο βουνο.

[κυριακος αθανασιου]

θελω να πω ενα μεγαλο ευχαριστω στην ελληνικη ομαδα ΜΑΚΡΙΝΟΣ-ΖΑΟΥΡΗΣ και ολοι οι υπολοιποι που μας ταξιδεψαν και εμας μαζι τους στην κροατια και μας εκαναν περηφανους αυτες τις δυσκολες εποχες που ειμαστε ελληνες!!!!
μπραβο σας ρε παιδες...για εμας ειστε νικητες απο την πρωτη μερα που δηλωσατε την συμμετοχη σας στον αγωνα!!!

υ.γ. του χρονου πας μονο για την 1η θεση πανο

[freskos]

Συγχαρητήρια στα παιδιά

[panos110]

θελω να πω ενα μεγαλο ευχαριστω στην ελληνικη ομαδα ΜΑΚΡΙΝΟΣ-ΖΑΟΥΡΗΣ και ολοι οι υπολοιποι που μας ταξιδεψαν και εμας μαζι τους στην κροατια και μας εκαναν περηφανους αυτες τις δυσκολες εποχες που ειμαστε ελληνες!!!!
μπραβο σας ρε παιδες...για εμας ειστε νικητες απο την πρωτη μερα που δηλωσατε την συμμετοχη σας στον αγωνα!!!

υ.γ. του χρονου πας μονο για την 1η θεση πανο

Το προβλημα Κυριακο ειναι οτι τρεχουν αλλοι 100 καλοι που ολοι θελουν να βγουν πρωτοι.
Περα την πλακα απο τη συμμετοχη μας τι κι αν ραγισε το μοτερ απο τη θερμοκρασια,μονο κερδισμενοι βγηκαμε.
Απο τους ανθρωπους που γνωρισαμε,απο τις κατασκευες που ειδαμε,απο τις εικονες του δασους της Κροατιας που γυρνανε ακομα στο μυαλο μας.
Εχω τελειωσει την ολη περιγραφη του αγωνα εχω και ολες τις φωτογραφιες.Το αργοτερο αυριο θα τις ανεβασουμε με τον Αγγελλου. Λιγο υπομονη.
Θελω και παλι να ευχαριστησω εκτος απο τα παιδια που μας συνοδευσαν,
τους χορηγους μας:

Τις Μινωικες γραμμες.
Το καταστημα Tuff.
Το καταστημα Ninos.
Το συνεργειο Γιασημακος.
Το συνεργειο των Αφων Ματρακα.
Το καταστημα Ευστρατιου LR Patrs

Χωρις αυτους το ονειρο αυτο ισως δεν θα γινοταν ποτε πραγματικοτητα
Τελος ενα μεγαλο ευχαριστω σ αυτο τον ηρωα το συνοδηγο μου που δεχτηκε να ακολουθησει χωρις καν να το σκεφτει και αγωνιστηκε πολυ σκληρα με τα νερα τις λασπες τους εργατες και το road book

Υ.Γ Εκτος των αλλων εχουμε παρει και καποιες ιδεες για το Ευβοια τροφυ του 2014

[friar]

Όλοι λένε πως η εμπειρία ενός αγώνα είναι το σημαντικότερο όλων,
δεν ξέρω γιατί αλλά εγώ προτιμώ τη νίκη....

[panos110]

Όλοι λένε πως η εμπειρία ενός αγώνα είναι το σημαντικότερο όλων,
δεν ξέρω γιατί αλλά εγώ προτιμώ τη νίκη....

Το λενε οταν δεν νικησουν, οπως εμεις καλη ωρα...

[Nicolas]

Όλοι λένε πως η εμπειρία ενός αγώνα είναι το σημαντικότερο όλων,
δεν ξέρω γιατί αλλά εγώ προτιμώ τη νίκη....

Το λενε οταν δεν νικησουν, οπως εμεις καλη ωρα...

Α εμείς έχουμε πολλές νίκες... και νίκους
χαμός γίνεται κάθε 6 δεκέμβρη...

[panos110]

Croatia trophy2013

Στο πλοιο της επιστροφης από Τεργεστη προς Πατρα προσπαθω να βαλω σε μια σειρα οσα ζησαμε στον αγωνα και να σας τα μεταφερω.
Το croatia trophy είναι μια από τις ωραιοτερες μας εμπειριες.
Ο Igor και η ομαδα του εχουν καταφερει μεσα σε μια ακτινα λιγων τετραγωνικων χιλιομετρων γυρω από το Topusco να σχεδιασουν δαιδαλωδεις διαδρομες μεσα στα δαση από οξυες και να προσελκυσουν στην περιοχη συμμετεχοντες απ ολη την Ευρωπη που ζουν ένα δεκαημερο σε απιστευτα φιλικο κλιμα .
Ο σεβασμος και η αλληλοβοηθεια μεταξυ των ομαδων είναι αυτό που μας εκανε τη μεγαλυτερη εντυπωση.

Φτανουμε στο camp 1-5 και φτιαχνουμε το χωρο μας για τις σκηνες στηνουμε την τεντα για τις επισκευες μας.
Καποιες ομαδες είναι ηδη εκει και συνεχως ερχονται καινουριοι γειτονες.
Εκει βλεπεις τα παντα.Απο ένα ταπεινο πληρωμα μ ένα κουτακι ανταλλακτικα εως την πιο οργανωμενη ομαδα με νταλικα κινητο συνεργειο που ντρεπεσαι να κοιταξεις μεσα.
Κι όμως ολοι εκει ειμαστε μια παρεα,φιλοι στο camp και συναθλητες,όχι αντιπαλοι στο βουνο,χωρις γκρινιες η αμφιβολιες για τ αποτελεσματα κατά τις ημερες που ακολουθησαν.
Αξονες μοτερ σαζμαν βοηθητικα και ότι άλλο μπορει να φανταστει κανεις σκορπια γυρω από τις σκηνες.
Κάθε τοσο ενας γειτονας ερχεται να ζητησει ένα εργαλειο η ανταλλακτικο και ανταποδιδει με τον τροπο του αν χρειαστουμε κι εμεις κατι.
Το βραδυ επισκευες ολονυκτιες για καποιους με τις γεννητριες και αεροκλειδα να μπερδευονται με το κελαηδισμα των αηδονιων.
Οι ηλεκτροσυγκολλησεις κατω από τις τεντες θυμιζουν από μακρυα θεατρο σκιων
εμφανιζοντας στιγμιαια τη μορφη του μαστορα και του αυτοκινητου του.

1η μερα. 2-5

Πολύ κοντα στο camp μια μικρη εξυπνα σχεδιασμενη ειδικη που περιλαμβανει λασπη πλαγιες κλισεις και καποια συντομα γρηγορα κομματια περιμενει να βαλει τους αγωνιζομενους σε μια σειρα εκκινησης για την επομενη μερα.
Αυτος είναι ο προλογος.
Τα αυτοκινητα ξεκινουν σε τετραδες με ότι αυτό συνεπαγεται…
Κοιταμε τα δαχτυλα του κριτη που από το 5 μετρουν αντιστροφα και την πρωτη στροφη οπου και οι τεσσεροις θελουμε να χωθουμε πρωτοι.
5,4,3,2,1 go και ξαφνικα ανεβαινουμε πανω στο διπλανο αμαξι που ο παραδιπλα ακουμπησε και πεταξε μπροστα μας.
Οπισθεν κατεβαινουμε από το cage του και τερμα γκαζι.Μολις μια στροφη πριν το τελος της ειδικης καταφερνουμε να τερματισουμε πρωτοι από την τετραδα μας οδηγωντας απελπιστικα αργα πισω από ένα 90αρι που δεν βρισκουμε χωρο να περασουμε και σχεδον το σπρωχνουμε.
Παιρνουμε σειρα εκκινησης με νουμερο 13 αφου καναμε σχεδον διπλο χρονο από αυτό που μπορουσαμε.




















2η μερα. 3-5
50 χιλιομετρα road book και βρισκομαστε αντιμετωποι με τη λασπη της Κροατιας ενώ συντομα καταλαβαινουμε ότι το σνορκελ φραζει από τα φυλλα και γι αυτό δεν τραβαει το μοτερ.
Οι θερμοκρασιες με το ψυγειο μπροστα να σπρωχνει τη λασπη είναι απαγορευτικες.
Μαθαινουμε πώς να κινουμαστε,πως ν αποφευγουμε τα κολληματα διαβαζοντας τα λαθη των αλλων η τις μελετημενες κινησεις τους.
Ο Γιαννης προχωρα στα δυσκολα με τα ποδια βουλιαζοντας στη λασπη ,αλλα βρισκει το καλυτερο δυνατο πατημα για να προχωραμε με τα λιγοτερα δυνατον δεσιματα.
Το ένα από τα δυο μοτερ του εργατη καιγεται από το ζορι και μας αφηνει σε μια ανηφορα κρεμασμενους χωρις να τυλαει η να ξετυλαει.
Ματιζουμε το κομμενο μπροστινο σωληνακι του ARB και ανεβαινουμε οριακα εκει που ολοι εδεναν.
Προσπαθουμε να δουμε τι φταιει νομιζοντας ότι η ζημια είναι καπου στο κυκλωμα αφου δεν δουλευει κανενα από τα δυο μοτερ,αλλα δεν βρισκουμε κατι δεδομενου ότι όλα είναι κατω από τη λασπη.
Με κοπο ανεβαινουμε με τον πισω εργατη στο ΣΕΔ 3 αφου πριν ξεσηκωσαμε τους κριτες με τις σουζες του Land που προσπαθουσε ν ανεβει το ακατορθωτο χωρις εργατη.
Χανουμε πολύ χρονο ενώ πολλοι δυσκολευονται ν ανεβουν ακομα και με εργατη κι εχει δημιουργηθει μποτιλιαρισμα.
Να σημειωθει ότι δεν υπαρχει <<νεκρος χρονος>> και ολοι το δεχονται αδιαμαρτυρητα βοηθωντας τους αλλους αν δεν υπαρχει περασμα από διπλα.
Ο πισω εργατης δεν μπαινει μπροστα γιατι δεν ειχα προλαβει να φτιαξω κοινη βαση και για τους δυο όπως σχεδιαζα.
Κάθε προσπαθεια να συνεχισουμε ηταν ισως ματαιη και εγκαταλειπουμε ενώ στην ουσια δεν ειχαμε καποιο ουσιαστικο προβλημα αν βρισκαμε τι εφταιγε με τον εργατη.
Το απογευμα στο camp ο Jim Marsden (Gigglepin) που μας εντυπωσιασε με την ευγενεια και την απλοτητα του ασχοληθηκε ο ιδιος με τον εργατη μας βρηκε ότι το χειριστηριο βραχυκυκλωνε το καλο μοτερ με το καμμενο λογω λανθασμενης συνδεσμολογιας.
Μας εδωσε καινουριο μοτερ,ενώ αρνηθηκε να παρει χρηματα επι τοπου,λεγοντας μας<<ασε με να το σκεφτω,δεν χανομαστε,όταν γυρισουμε πισω θα τα βρουμε…>>
Tους οφειλουμε ένα μεγαλο ευχαριστω!































3η μερα 4-5 Trophy day

Oμαδες πεντε πληρωματων περνουν διαφορες δοκιμασιες,όπως γεφυρωμα και διασχιση λιμνουλας καθως και καποιες ειδικες οπου τρεχουμε σε συνεργασια.
Στην ομαδα μας εχουμε Ισραηλιτες,Αυστριακους,Γαλλους και Ρωσους.
Η συννενοηση θυμιζει πυργο της Βαβελ!
Παρα τη δυσκολια επικοινωνιας σε ρωσοαγγλογαλλικα και σχεδια με το δαχτυλο στο χωμα καταφερνουμε να κανουμε 4ο χρονο σαν ομαδα και 2ο χρονο στην ατομικη δοκιμασια αν και ξεζανταραμε λιγο πριν τον τερματισμο.
Δημιουργειται μια φιλια με το πληρωμα του Ισραηλ κυριως που συνεχιζεται με μπυρες και κουβεντα τις επομενες μερες.
Γυριζουμε στο camp.Ενας γρηγορος ελεγχος γιατι το βραδυ εχουμε νυχτερινη 17 χιλιομετρα.

Γυρω στις 11.00 το βραδυ περιμενουμε στην εκκινηση.
Κι ενώ τα πρωτα πληρωματα εχουν φυγει μετα από λιγο σχεδον ολοι γυρνανε πισω στην εκκινηση γιατι εχουν χαθει.Κακο σημαδι σκεφτομαστε με το Γιαννη.
Ξεκιναμε και μετα από 2 τουλιπες βρισκουμε τους Ρωσους να φερνουν γυρω γυρω.
Παιρνουμε ένα δρομο που μας οδηγει σ ένα πολύ μεγαλο κολλημα οπου κοβεται το σκοινι του εργατη.Οσο ο Γιαννης ψαχνει με το φακο για σημαδεμενο δεντρο φτιαχνω καινουρια γασα στο σκοινι.
Καλη Ανασταση του λεω…και το εννοω, αφου ηταν οι ωραιοτερες πασχαλινες μας γιορτες.
Πισω μας ερχονται κι αλλα πληρωματα,αλλα μολις μας βλεπουν κανουν αναστροφη.
Γυρναμε πισω στην πιο σιγουρη τουλιπα για πολλοστη φορα και βρισκουμε επιτελους το δρομο μας.Στα επομενα χιλιομετρα περναμε 9 αυτοκινητα,αλλα εχουμε χασει τοσο χρονο που το αποτελεσμα και παλι δεν είναι αξιολογο.
































[ 4η μερα 5-5

Σημερα ξυπναμε λιγο πιο αργα λογω της νυχτερινης.Εχουμε χρονο για το σιρκουι ως το μεσημερι.
Γυρω στις 12.30 ξεκιναμε ολοι μαζι από το camp.
Η εκκινηση είναι σ ένα λοφο και κατηφοριζει προς την πρωτη στροφη οπου ξεκιναει το δασος.Τα δεντρα ειναι τοσο ψηλα που αναβουμε τα φωτα για να βλεπουμε καλυτερα.Το κάθε πληρωμα πρεπει να κανει τεσσερις γυρους.
Ξεκιναμε 12 αυτοκινητα .Ειμαστε στην πισω σειρα αριστερα.
Τερμα το γκαζι στην κατηφορα και περνωντας από την εξωτερικη καταφερνουμε να χωθουμε 5οι αν δεν κανω λαθος στην πρωτη δεξια με αναποδη κλιση στροφη.
Μετα ακολουθει το χαος.Τ αυτοκινητα μποτιλιαρονται,γλιστρουν και πεφτουν πανω στα δεντρα με το πλαι.Οποιος βρει χωρο το εκμεταλλευτεται και προσπερνα.
Δενουμε ολοι στο ιδιο δεντρο κι οποιος προλαβει και λυσει πρωτος εφυγε.
Απιστευτη ενταση και αδρεναλινη που διαρκει μια ωρα και εντεκα λεπτα για μας.
Εδώ ο Γιαννης δινει ρεσιταλ και δειχνει ποσο καλος συνοδηγος είναι.
Κινειται και δενει απιστευτα γρηγορα.
Ισα που τον βλεπω να φτανει στο δεντρο και ακουω από την ενδοεπικοινωνια<<Τραβα>>
Ο Αντρεας ο Γιαννης και ο Ηλιας μας ακολουθουν βημα βημα ενθουσιασμενοι και τραβουν φωτο και βιντεακια .
Ο Σπυρος στο καρτερι όπως παντα για τις εκπληκτικες του φωτογραφιες μας ενθαρρυνει κάθε φορα που περναμε μπροστα του,
Ανεβαινουμε θεσεις συνεχως.Κανουμε ένα καινουριο πατημα και από την εξωτερικη περναμε 3 αυτοκινητα με τον εργατη.
Εχουμε περασει πρωτοι στη δωδεκαδα μας πια και οι γυροι στο γρηγορο κομματι εκτος του δασους είναι πλεον πανηγυρι που το απολαμβανουμε ντριφταροντας γλυκα με το land rover από ακρη σε ακρη.
Σε καποιους εχουμε<< ριξει>> και γυρο.
Παιρνουμε και την τελευταια σφραγιδα από το ΣΕΔ και τερματιζουμε πρωτοι στην ομαδα μας.Τεταρτοι στην κατηγορια trophy.
Aυτη τη μερα θα τη θυμομαστε παντα.























































5η μερα 6-5
Από την ενημερωση οπου ο Igor μας εδωσε το road book των 50 χιλιoμετρων μας ειπε:
<<την ειχα σχεδιασει για δυσκολη μερα.Τωρα που βρεχει ολο το βραδυ… μη με βριζετε>>
Απ αυτά τα λογια καταλαβαμε πολύ καλα τι μας περιμενε,αλλα και παλι η πραγματικοτητα ηταν δυσκολοτερη απ αυτό που φανταζομασταν.
Tα ποταμια ειχαν φουσκωσει και το νερο καποια στιγμη που το αμαξι εγερνε αριστερα εφτασε στο cage.Eυτυχως το σνορκελ ηταν από την άλλη μερια.
Σαντουιτς,υγρα φρενων ,λαδια και μπουκαλια με νερο επεπλεαν μεσα στην καμπινα.
Ακουγα από την ενδοεπικοινωνια την ανασα του ηρωικου συνοδηγου που εδινε αγωνα να περασει κολυμπωντας σχεδον με τα ρουχα απεναντι για να ασφαλισει το αμαξι με τον εργατη.
Με κοπο ανεβαινε γλιστρωντας στην απεναντι οχθη για να δεσει.
Παρολ αυτά ειχαμε παρει το βαπτισμα του πυρος από τις προηγουμενες μερες και αντιμετωπιζαμε τις δυσκολιες ,ενώ γελουσαμε μολις κοιταζαμε πισω και συνειδητοποιουσαμε το τι ειχαμε περασει.
Όμως το ψυγειο μπροστα φραγμενο από τη λασπη αδυνατουσε να ψυξει τον κινητηρα που δουλευε σχεδον τρεις μερες στο κοκκινο.
Στα μεσα περιπου της διαδρομης αρχισε να πεταει τα νερα με πιεση αφου εκαψε φλατζα η ραγισε η και τα δυο και το Land συνεχισε σχεδον αεροψυκτο αφου σε κάθε ποταμι(ευτυχως ειχε πολλα) συμπληρωναμε δυο τετρακιλα λασπονερο και παιρναμε κι ένα για το δρομο.
Πιστεψα ότι δεν θ αντεξει,αλλα 20 χιλιομετρα μ αυτές τις συνθηκες.
Βγαλαμε το καπω και το δεσαμε πισω για να συμπληρωνουμε πιο γρηγορα νερο .
Σε κάθε σταση μας περνουσαν ένα ένα και όλα τ αυτοκινητα που ειχαμε αφησει πισω.
Ο Γιαννης με κοροιδευε για να μου δωσει κουραγιο.<<Σε 400 δεξια και παμε για τερματισμο>>
Μετα μου ελεγε<<τωρα σε δυο χιλιομετρα περιπου>>
<<Λεγε ρε την αληθεια ποτε τερματιζουμε δεν θ αντεξει για πολύ ακομα>> του ελεγα κάθε τοσο.
Κι όμως μας εκανε τη χαρη και πηραμε τη σφραγιδα του τερματισμου.
Ηξερα όμως μεσα μου ότι την επομενη δεν θα ξεκινουσαμε αφου δεν ειχαμε δευτερο κινητηρα V8 στ ανταλλακτικα μας.

6η μερα 7-5
Ξυπναω από τις 6 παρα παω στο αυτοκινητο και αρχιζω να το συμμαζευω σαν να επροκειτο να τρεξουμε.Στις επτα ειμαι στο πλυντηριο και το πλενω .
Δουλευει μονο ρελαντι και αρνειται ν ανεβασει στροφες.
Τα παιδια εχουν πεταχτει στο διπλανο χωριο και γυρνανε με δυο <<φωκιες>> μπας και πιασουν τη διαρροη του νερου και ξαναμπουμε στη μαχη.
Δοκιμαζουμε το τελευταιο μας χαρτι,αλλα τιποτα δεν αλλαζει.
Το παιρνουμε αποφαση και παμε θεατες,αλλα δεν αντεχεται το δασος με τη φωτογραφικη ενώ θα επρεπε να ειμαστε στον αγωνα.
Γυρναμε στο camp για ξεκουραση.
Το βραδυ γυρω στις 11 30 ,ενώ πινουμε από μια μπυρα στο Topusco και διαβαζουμε τα ελληνικα φορουμ για τον αγωνα ο Σπυρος μας λεει ότι εχει καραβι στις 6 30 ενώ το επομενο είναι μετα από τρεις μερες.
Γυρναμε σφαιρα στο camp .Επιχειρηση <<Πελεκυς>>,μεταφορα στρατοπεδου.
Σε 30 λεπτα,το αγωνιστικο,ανταλλακτικα σκηνες ρουχα πανω τεντες εργαλεια είναι όλα φορτωμενα .
Προλαβαινουμε το καραβι στην Τεργεστη την ωρα που ειχε σηκωσει τον ένα καταπελτη!





































Τι μας αρεσε:

Που οι αγωνιζομενοι στο εστιατοριο εβλεπαν τα αποτελεσματα και καθονταν για φαγητο χωρις γκρινιες και παρατραγουδα.

Που δεν υπηρχαν νεκροι χρονοι.Δεναμε ολοι στο ιδιο δεντρο και οποιος ελυνε πρωτος εφευγε.(η καπως ετσι)

Οι μονες συμμετοχες. Οδηγος συνοδηγος το αμαξι κι ο Θεος βοηθος.
Είναι άλλη αισθηση από το να πονταρεις στο ζευγαρι σου για βοηθεια.

Το παρειστικο κλιμα και οι κορυφαιοι οδηγοι-συνοδηγοι που δεν σνομπαρανε κανεναν.

Το τοσο φιλικο κλιμα στο camp και η ανταλλαγη εργαλειων,ανταλλακτικων και εθνικων ποτων.

Που με την trophy day γνωριστηκαμε-δεθηκαμε με τα ξενα ως εκεινη τη στιγμη πληρωματα σαν ομαδα.

Τι δε μας αρεσε:
Που δεν ειχε ένα ντουζακι να βγαλουμε τη λασπη από πανω μας,αλλα το συνηθισαμε κι αυτό.

Ενα μεγαλο ευχαριστω στον Κατσουλα που ανεβασε τις φωτογραφιες που τραβηξαν Χρυσολορας,Σαραντοπουλος,κι εγω οταν δεν οδηγουσα

Ενα μεγαλο ευχαριστω και παλι στους χορηγους μας:
Μινωικες γραμμες.
Καταστημα Tuff
Καταστημα Ninos
Συνεργειο Γιασημακος
Συνεργειο Αφοι Ματρακα
Ευστρατιου LR Parts

[κυριακος αθανασιου]

οτι και να πω ειναι λιγο.....
μπραβο παληκαρια....