Aν καταλαβα καλα εχεις ενα θεμα με τις αριστερες πατημενες ε;Pet4x4 wrote:Εεεεε καλά τώρα και εσύ.... Τί περίμενες απο Εγγλέζικο?StruppiTeam wrote: Μην ξεχνάς και το σκέλος της ατυχίας για πολλούς από εμάς.
Πόσοι από εμάς για τον άλφα ή βήτα λόγο δεν μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε τον αγώνα που
περιμέναμε ένα ολόκληρο χρόνο όπως περιμένει ένα μικρό παιδί να του δώσουν να φάει μία
σοκολάτα?
................................
Δύο μέρες πριν τον αγώνα και μαθαίνουμε ότι η μηχανή
του αυτοκινήτου μας ήτανε "χτυπημένη". Παρ'όλα αυτά είπαμε να δοκιμάσουμε να τρέξουμε
και όπυ μας βγάλει. Κάναμε όλη την πρώτη ειδική μέχρι το Δίστομο με πολλές δυσκολίες γιατί
δουλεύαμε όλο στα κόκκινα και στο τέλος αποφασίσαμε ότι δεν πρόκειτε να βγάλουμε
τον υπόλοιπο αγώνα.
StruppiTeam wrote:Στο Δίστομο παραδώσαμε την "χαρτούρα μας" και φύγαμε σαν κύριοι.
Ναί ρε φιλαράκι, και μάλιστα βιαστικά... Ούτε ένα κοψίδι δέν κάτσατε να σας φιλέψουμε, μία μπύρα, κάτι! Να μήν επαναληφθεί... όπου έχει φαγητό και πιοτό να κάθεσε, στο ξύλο να τρέχεις!
Λοιπόν, σοβαρά τώρα... Δέν ήσασταν οι μόνοι που εγκατέλειψαν, αυτό είναι σίγουρο και όλοι μα όλοι μας το έχουμε πάθει. Άλλοι με ύπιο τρόπο, άλλοι "The hard way". Έχω εγκαταλήψει απο ρουλεμάν άκρου όταν ο τροχός είχε πλέον 30+ μοίρες θετικό κάμπερ, έχω εγκαταλήψει απο άσχημα χτηπημένο και στραβομένο πλέον κεντρικό άξονα όταν δέν μπόρεσα να αποφύγω στενή επαφή με βράχο που κοίτονταν καταμεσής στην έξοδο πατημένης αριστερής, έχω εγκαταλείψει μετά απο (χαζή) έξοδο λόγο σκισμένου ελαστικού, πάλι σε αριστερή, όπου πετάξαμε μερικά μέτρα αρχικάStruppiTeam wrote: Όμως... σκέψου το πως νιώθαμε.
Ένας χρόνος προετοιμασίας, ένας χρόνος αναζήτησης χορηγών (και ξέρεις πολύ καλά ότι είναι δύσκολο ειδικά στις μέρες μας να βρεις),
ένας χρόνος αναμονής, ένας χρόνος με ατέλειωτες συζητήσεις, ένας χρόνος.... και το αποτέλεσμα?
Μία στραβή πριν τον αγώνα για εμάς και όλα τελειώνουν και φτου κι απ' την αρχή περιμένοντας
άλλον ένα χρόνο.
Και εντάξει εμείς.... πόσοι όμως ακόμα είναι αυτοί σαν και εμάς που μέσα στον αγώνα για μία
"ψιλομαλακία", στην κυριολεξία μία "ψιλομαλακία" και εγκατέλειψαν?
Πάρα πολλοί και δεν θέλω να γράφω αναφορικά ποιοί και πως εγκατέλειψαν., μετρήσαμε δύο τούμπες και σταματήσαμε στο μοναδικό δέντρο που είχε η πλαγιά, καταφέρνοντας να φυτρώσω 5 άσπρες τρίχες στο κεφάλι της Κωσταντίνας
Όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι που λέγετε αγώνες. Έχουν και αυτά την ομορφιά τους, αρκεί να τα πέρνεις στον χαβαλέ γιατί έτσι τους αρμόζει. Αυτά είναι το αλατοπίπερο της ιστορίας, είναι αυτές οι έντονες στιγμές (είτε χαράς είτε απογοήτευσης) που σε κάνουν να αγαπάς τους αγώνες 4χ4. Δέν έχει σημασία το αποτέλεσμα, σημασία έχει πως απόκτησες ακόμα μία εμπειρία και πως ανεξαρτήτου αποτελέσματος θα έχεις να συζητάς για μέρες ακόμα...
Αν δέν θέλεις να περιμένεις 360 μέρες για να το ξαναζήσεις,(γιατί δέν πιστεύω πως ο Γιάννης θα κάνει και δεύτερο 24ώρο), έλα ρε φιλαράκι να πάμε και σε κανέναν άλλο αγώνα. Το Balkan Off Road Marathon που κάνει ο meletis είναι ένας πάρα πολύ καλός αγώνας. Εμείς θα πάμε, θα έρθεις? Το Πευκί που κάνει ο Doc επίσης! Λίγοι και καλοί!
Ξερεις αυτες που τις περνεις με 60 χιλ και επειμενεις να τις περνεις με 120χιλ.
Ε μα δεν κρατηθηκα!!!
Ολοι αυτοι οι αγωνες που προαναφερες φιλε πετρο,ειναι παρα πολλοι ωραιοι και μαλιστα πολλων χιλιομετρων αλλα εχουν ενα θεμα....ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΥΧΤΑ....
Εγω δηλ που θελω 24ωρο, ραλλυ και με ΝΥΧΤΑ τι να πω;;;;
Του χρόνου ελπίζω, τουλάχιστον οι διοργανωτές να είναι πιό συνεπείς. Μην επαναληφθεί τέτοιο φαινόμενο. Όλοι εμείς που τρέχουμε, έχουμε και οικογένεια και δουλειές.