Βαλκάνια....

[friar]

Με αφορμή συζητήσεις για το θέμα επισκέψεων στην ΠΓΔΜ
Το θέμα μας δεν είναι πολιτικό αλλά κοινωνικό και οικονομικό.

Το ζήτημα του ονόματος της ΠΓΔΜ δεν είναι απλώς μία διαφορά περί ιστορικών γεγονότων και συμβόλων. Είναι ένα πρόβλημα με περιφερειακή και διεθνή διάσταση, καθώς η ΠΓΔΜ ασκεί πολιτική αλυτρωτισμού και εδαφικών διεκδικήσεων, με όχημα την παραχάραξη της ιστορίας και την κλοπή της εθνικής και ιστορικής κληρονομιάς της Ελλάδας.
Το πρόβλημα του ονόματος της ΠΓΔΜ, υπό τη σημερινή του μορφή, ξεκίνησε το 1991, όταν η ΠΓΔΜ ανακήρυξε την ανεξαρτησία της, με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Υπό ιστορικούς όρους, το ελληνικό όνομα «Μακεδονία» αναφέρεται στο κράτος και τον πολιτισμό των αρχαίων Μακεδόνων που, αδιαμφισβήτητα, αποτελεί μέρος της εθνικής και ιστορικής κληρονομιάς της Ελλάδας και ουδεμία σχέση έχει με τους κατοίκους της ΠΓΔΜ, οι οποίοι είναι απόγονοι των Σλάβων και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του αρχαίου Βασιλείου της Μακεδονίας σε πολύ μεταγενέστερο στάδιο.
Υπό όρους γεωγραφίας, ο όρος «Μακεδονία» αναφέρεται σε έναν ευρύτερο χώρο, ο οποίος περιλαμβάνει μέρος της επικράτειας διαφόρων Βαλκανικών χωρών (κυρίως Ελλάδος, ΠΓΔΜ και Βουλγαρίας). Ωστόσο, το κύριο μέρος της γεωγραφικής Μακεδονίας απλώνεται στα όρια της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων βρίσκεται εντός ελληνικής επικράτειας. Στο ελληνικό τμήμα της γεωγραφικής Μακεδονίας ζουν σήμερα 2.5 εκατομμύρια έλληνες πολίτες, οι οποίοι αποκαλούν και θεωρούν εαυτούς Μακεδόνες προ αμνημονεύτων χρόνων.
Οι ρίζες του προβλήματος του ονόματος της ΠΓΔΜ εντοπίζονται στην περίοδο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, οπότε ο Τίτο κατέστησε την γνωστή ως τότε περιοχή Vardar Banovina (σημερινή ΠΓΔΜ) ομόσπονδη Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, υπό την ονομασία «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», εγκαινιάζοντας, παράλληλα, το δόγμα του «Μακεδονικού έθνους». Προφανής λόγος για τον οποίο ο Τίτο επέλεξε να προωθήσει το δόγμα του «Μακεδονισμού», σε πλήρη αναντιστοιχία με την γεωγραφική πραγματικότητα της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας, ήταν η ανάγκη του να αποκτήσει διέξοδο στο Αιγαίο Πέλαγος, καλλιεργώντας την ιδέα της επανένωσης όλων των εδαφών της Μακεδονίας.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται ο αλυτρωτικός αγώνας που έχει αναλάβει η πολιτική ηγεσία της ΠΓΔΜ, επιδιώκοντας, μέσω σχολικών συγγραμμάτων και προπαγάνδας, να γαλουχήσει τους πολίτες της χώρας με την ιδέα ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων και να καλλιεργήσει το δόγμα της «Μεγάλης Μακεδονίας», μέρος της οποίας είναι η ΠΓΔΜ, ενώ τα λοιπά της κομμάτια βρίσκονται υπό ελληνική, βουλγαρική και αλβανική κατοχή. Είναι σαφές ότι το αλυτρωτικό δόγμα της «μεγάλης Μακεδονίας» αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο διεκδίκησης των «κατεχόμενων» εδαφών.
Η ΠΓΔΜ έγινε δεκτή στα ΗΕ το 1993 υπό προσωρινή ονομασία, καθώς το Συμβούλιο Ασφαλείας (Απόφαση 817) διαπίστωσε την απειλή για την ειρήνη και ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής που προκύπτει από την μονοπώληση του ονόματος της Μακεδονίας και κάλεσε Ελλάδα και ΠΓΔΜ (Απόφαση 845) να προβούν σε διαπραγματεύσεις για την οριστική επίλυσή της. Η υποχρέωση της διαπραγμάτευσης για το ζήτημα του ονόματος αποτυπώθηκε και στην Ενδιάμεση Συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ Ελλάδος και ΠΓΔΜ το 1995.
Έκτοτε η Ελλάδα κατέβαλε κάθε προσπάθεια προς εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης στο ονοματολογικό. Δυστυχώς, 13 χρόνια μετά, δεν υπήρξε πρόοδος, καθώς η άλλη πλευρά ανταποκρίνεται με κακή πίστη, απόλυτη αδιαλλαξία και προκλητική συμπεριφορά και εμμένει στη μαξιμαλιστική της θέση να αρνείται κάθε άλλη ονομασία πέραν της συνταγματικής «Δημοκρατία της Μακεδονίας», μετατρέποντας τη διαδικασία διαπραγμάτευσης υπό τα ΗΕ σε ατέρμονο παιχνίδι ανταλλαγής απόψεων.
Παράλληλα, η ΠΓΔΜ παραβιάζει συστηματικά το μεγαλύτερο μέρος των προβλέψεων της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, (α) επιδιώκοντας, αντί της ειλικρινούς διαπραγμάτευσης, να επιβάλει το συνταγματικό της όνομα, και (β) προβαίνοντας σε σειρά αλυτρωτικών και προκλητικών ενεργειών και δηλώσεων σε βάρος της Ελλάδας. Πλέον πρόσφατο παράδειγμα των ανωτέρω αποτελεί η ανάρτηση σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας της ΠΓΔΜ απεικονίσεων της ελληνικής σημαίας, όπου αντί του χριστιανικού σταυρού τοποθετήθηκε ο αγκυλωτός σταυρός των Ναζί. Λίγους μήνες αργότερα, πλήθος φανατισμένων εθνικιστών, πολιτών της ΠΓΔΜ, επιτέθηκε κατά της Ελληνικής Διπλωματικής Αποστολής στα Σκόπια, προκαλώντας σοβαρές ζημιές, με την ανοχή των αστυνομικών αρχών της χώρας.
Η πολιτική συμπεριφορά της ΠΓΔΜ τραυματίζει τις σχέσεις καλής γειτονίας και αποτελεί αποσταθεροποιητικό παράγοντα για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, καθώς η ηγεσία της χώρας επιλέγει τον επικίνδυνο δρόμο του ακραίου εθνικισμού, ο οποίος αντιβαίνει στις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Κατά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, στο Βουκουρέστι (Απρίλιος 2008), τα κ-μ της Συμμαχίας συμφώνησαν με την θέση της Ελλάδος για ανάγκη πλήρωσης από την ΠΓΔΜ των όρων καλής γειτονίας και συλλογικά αποφάσισαν (παρ.20 Διακήρυξης Συνόδου Κορυφής) ότι αναγκαία προϋπόθεση για ένταξή της στο ΝΑΤΟ αποτελεί η επίτευξη συμφωνίας επί ονοματολογικού. Στο κοινό ανακοινωθέν της Συνόδου αναφέρεται ότι «θα απευθυνθεί πρόσκληση ένταξης στην ΠΓΔΜ στη Συμμαχία, ευθύς μόλις εξευρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα του ονόματός της».
Εις επίρρωση νατοϊκής αποφάσεως Βουκουρεστίου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (19-20.6.08) δήλωσε στα Συμπεράσματά του, για πρώτη φορά ρητώς, ότι η επίλυση του ονοματολογικού για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ είναι απαραίτητη (essential).
Δυστυχώς, οι εκκλήσεις της διεθνούς κοινότητας δεν εισακούστηκαν από την πολιτική ηγεσία της ΠΓΔΜ, η οποία αν και ενισχυμένη με απόλυτη αυτοδυναμία που πέτυχε στις εκλογές Ιουνίου 2008, επέλεξε, αντί της επίδειξης πολιτικής βούλησης για επίλυση του χρονίζοντος προβλήματος του ονόματος, να επιχειρήσει τον εκτροχιασμό των διαπραγματεύσεων υπό τα Ηνωμένα Έθνη, εγείροντας ζητήματα που ουδεμία σχέση έχουν με τις επιταγές των Αποφάσεων 817 και 845 του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Για την Ελλάδα η οριστική διευθέτηση του ζητήματος και η εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης παραμένει μοναδικός στόχος. Απόδειξη του εποικοδομητικού πνεύματος και της καλής πίστης με την οποία μέχρι σήμερα η Ελλάδα προσεγγίζει τις υπό τα Ηνωμένα Έθνη διαπραγματεύσεις, αποτελεί η μετακίνησή της από την αρχική διαπραγματευτική της θέση, με την αποδοχή της ιδέας σύνθετης ονομασίας, οποία θα συμπεριλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει γεωγραφικός προσδιορισμός.
Η Ελληνική πλευρά αξιώνει:
(1) την υιοθέτηση οριστική ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό του όρου «Μακεδονία», έναντι πάντων (erga omnes) και για κάθε χρήση, ώστε να αποφεύγεται σύγχυση με την Ελληνική Μακεδονία και να δοθεί τέλος στην αλυτρωτική πολιτική και στις εδαφικές βλέψεις της ΠΓΔΜ,
(2) την έμπρακτη εγκατάλειψη από πλευράς ΠΓΔΜ της κλοπής της ιστορικής και εθνικής κληρονομιάς της Ελλάδας,
(3) την επικύρωση της τελικής λύσης από το Συμβούλιο Ασφαλείας ΟΗΕ, ώστε να εξασφαλιστεί ο σεβασμός και η εφαρμογή της.

Αυτή είναι η θέση της χώρας μας και εφόσον ο πρόεδρος της χώρας ΜΑΣ χαράζει μια πολιτική, καλό είναι να την ακολουθούμε σαν πολίτες αυτής της χώρας. Όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρει από ΕΜΑΣ. ΄

Με απόλυτο σεβασμό στο πρόσωπο και τον Θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας και χωρίς καμία πρόθεση παραβίασης του 14.3.β του θεμελιώδους και υπέρτατου Νόμου του Κράτους της Ελληνικής Πολιτείας παρατηρώ ότι το ΥΠΕΞ άλλα μας λέει


Ι. Διπλωματικές Σχέσεις
Η ανάπτυξη των διμερών σχέσεων της χώρας μας με την πΓΔΜ άρχισε με την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας στις 13-9-1995, του Μνημονίου εφαρμογής «Πρακτικών Μέτρων» της Ενδιάμεσης Συμφωνίας (13-10-1995) και του Μνημονίου για την αμοιβαία εγκαθίδρυση Γραφείων Συνδέσμων στην Αθήνα και στα Σκόπια (20-10-1995).

Το θέμα του ονόματος της χώρας παραμένει σε εκκρεμότητα. Αυτό το είδατε παραπάνω.

ΙΙ Συμβατικό πλαίσιο
Μεταξύ Ελλάδος και πΓΔΜ έχουν συναφθεί 21 διμερείς συμφωνίες και πρωτόκολλα, συμπεριλαμβανομένης της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, οι οποίες δεν έχουν κυρωθεί από τη Βουλή των Ελλήνων λόγω της εκκρεμότητας με το θέμα του ονόματος.
ΙΙΙ Πολιτικές σχέσεις Μετά την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας οι πολιτικές σχέσεις των δύο χωρών εξελίχθηκαν ικανοποιητικά. Πυκνές υπήρξαν στον πολιτικό τομέα οι συναντήσεις μεταξύ αξιωματούχων των δύο χωρών.
Στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της Διαδικασίας Συνεργασίας Χωρών Νοτιοανατολικής Ευρώπης (SEECP), που έλαβε χώρα στο Σεράγεβο στις 21 Απριλίου 2004, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής, συναντήθηκε με τον εκτελώντα χρέη Προέδρου κ. Jordanovski. Στις 9 Ιουνίου, ο Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Βαληνάκης είχε συνάντηση με την αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της πΓΔΜ κα. Sekerinska στο Dubrovnik. Ακολούθησαν συναντήσεις του Υπουργού Εξωτερικών κ. Μολυβιάτη με την ομόλογό του κα. Mitreva στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη (27.06.2004) καθώς και στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (Νέα Υόρκη 22.09.2004)
Σε υπηρεσιακό επίπεδο, στις 3 Ιουνίου 2004 έλαβαν χώρα διμερείς πολιτικές διαβουλεύσεις μεταξύ αξιωματούχων των Υπουργείων Εξωτερικών των δύο χωρών. Ο Υπουργός Εξωτερικών κος Μολυβιάτης επισκέφθηκε τα Σκόπια στις 22-23 Οκτωβρίου 2004.
ΙV. Οικονομικές σχέσεις
Για το 2005, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΣΥΕ, οι ελληνικές εξαγωγές ανήλθαν στα 407,62 εκατ. Δολάρια ΗΠΑ, από 382,35 εκατ. Δολάρια ΗΠΑ το 2004, σημειώνοντας αύξηση κατά 6,6%, ενώ οι εισαγωγές ανήλθαν στα 245,9 εκατ Δολάρια ΗΠΑ, από 150,42 εκατ. Δολάρια ΗΠΑ το 2004 και σημείωσαν σημαντική αύξηση της τάξεως του 63,5%.
Κατά το α΄ εξάμηνο 2006, οι εξαγωγές της Ελλάδος στην ΠΓΔΜ έφθασαν σε 190,35 εκατ Δολ. ΗΠΑ. έναντι 116,96 εισαγωγών εκ. Δολ. ΗΠΑ.
Η Ελλάς κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ των ξένων επενδυτών στην ΠΓΔΜ., την περίοδο των 11 τελευταίων ετών. Το ύψος των άμεσων ελληνικών επενδύσεων που έχουν υλοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο της υλοποίησης υπερβαίνει τα 800 εκατ. Δολάρια ΗΠΑ και - κατά την τελευταία δεκαετία - έχουν δημιουργήσει περίπου 20.000 θέσεις εργασίας. Οι ελληνικές επενδύσεις στην ΠΓΔΜ επικεντρώνονται σε επιχειρήσεις ενέργειας, χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών βιομηχανίας τσιμέντου και καπνού, τροφίμων αναψυκτικών, ορυχείων και εξόρυξης μαρμάρου, έτοιμου ενδύματος και εμπορικών δραστηριοτήτων
Στα πλαίσια του Ελληνικού Σχεδίου Οικονομικής Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων (ΕΣΟΑΒ), το συνολικό ύψος των δραστηριοτήτων που προβλέπεται να υλοποιηθούν στην ΠΓΔΜ κατά την πενταετία 2002-2006, ανέρχεται σε 74.840.000 Ευρώ.
Μέσω του Γραφείου του Εθνικού Συντονιστή έχουν κατατεθεί οι ακόλουθες δύο προτάσεις (συνολικού ύψους 26.900.000€ , συμμετοχή ΕΣΟΑΒ 80% ήτοι 19.200.000€), οι οποίες έχουν προεγκριθεί προς περαιτέρω αξιολόγηση :
1. Κατασκευή τμήματος Διαδρόμου Χ μεταξύ Udovo και Smokvica.και
2. Κατασκευή τμήματος Διαδρόμου Χ μεταξύ Tabanovce και Kumanovo, μήκους 7,4 χλμ.

- Ελληνικές επενδύσεις στην πΓΔΜ
Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία , την περίοδο των τελευταίων 11 ετών, οι ξένες επενδύσεις στην πΓΔΜ ανήλθαν σε 1,1 δισ US$ περίπου.
Οι ελληνικές επενδύσεις κατέχουν την πρώτη θέση σύμφωνα με το επενδυμένο κεφάλαιο (760 εκ. ευρώ περίπου) και απασχολούν περίπου 9 000 άτομα.
Οι ελληνικές επενδύσεις στην πΓΔΜ επικεντρώνονται σε επιχειρήσεις ενέργειας, χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών βιομηχανίας τσιμέντου και καπνού, τροφίμων αναψυκτικών, ορυχείων και εξόρυξης μαρμάρου, έτοιμου ενδύματος και εμπορικών δραστηριοτήτων
Στα πλαίσια του Ελληνικού Σχεδίου Οικονομικής Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων (ΕΣΟΑΒ), το συνολικό ύψος των δραστηριοτήτων που προβλέπεται να υλοποιηθούν στην πΓΔΜ κατά την πενταετία 2002-2006, ανέρχεται σε 74.840.000 ευρώ.
Η Βουλή ψήφισε στις 6-11-2003 το Νόμο για την Οργάνωση των Υπηρεσιών Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας του Υπουργείου Εξωτερικών όπου περιλαμβάνεται διάταξη δια της οποίας διευκολύνεται η εκταμίευση της οικονομικής υποστήριξης προς την πΓΔΜ.


Καλές επενδύσεις

Πηγή: ΥΠΕΞ http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/el-GR/Poli ... ons/FYROM/

Σημ: ΕΣΟΑΒ Πρόκειται για ένα πενταετές αναπτυξιακό πρόγραμμα, ύψους 550 εκατομμυρίων Ευρώ. Τα χρήματα προέρχονται από τον ιδρώτα και τους κόπους των Ελλήνων και των Ελληνίδων φορολογουμένων. Επωφελούμενες χώρες είναι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η FYROM, η Αλβανία και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

Πιστεύουμε στην Ελλάδα ως χώρα της Βαλκανικής Χερσονήσου. Πιστεύουμε στην ειρήνη, τη σταθερότητα, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Πιστεύουμε στην συνύπαρξη και τη συνεργασία με την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη FYROM, την Αλβανία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Πιστεύουμε στο μέλλον των πολιτών των βαλκανικών κρατών.