Διαχωρισμός σε κατηγορίες - Έπαθλο Περιπέτειας
Posted: Mon May 05, 2014 12:15
Καλημέρα σε όλους! Όσοι έχετε υπομονή, διαβάστε χαλαρά το σεντόνι που ακολουθεί 
Επειδή το θέμα αυτό απασχολεί όλους μας, ας γράψει εδώ ο καθένας τις προτάσεις του και τις σκέψεις του. Διαβάζω πολλές σχετικές ερωτήσεις στο thread του αγώνα της Πάτρας. Καλό θα είναι να προτείνουμε, πριν η Επιτροπή καταλήξει. Και όχι να περιμένουμε τις αποφάσεις τους για να πούμε τη γνώμη & να εκφράσουμε την κριτική μας. Θα κερδίσουμε χρόνο έτσι.
Κατά την άποψη μου η προσέγγιση που προτείνει δύο κατηγορίες με μόνο κριτήριο την διάμετρο ελαστικού, Μικρά 0-37'' και Μεγάλα 37'' +, είναι πρόχειρη. Θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στους αγώνες από όσα θα λύσει. Εξηγούμαι:
Το βασικό αξίωμα πίσω από αυτή την πρόταση είναι πως για να είναι δικαιότεροι οι αγώνες Περιπέτειας, πρέπει τα αυτοκίνητα να χωριστούν σε κατηγορίες διότι:
“Στους αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας, τα αυτοκίνητα με μικρά ελαστικά έχουν μειωμένες πιθανότητες διάκρισης απέναντι στα αυτοκίνητα με μεγάλα ελαστικά”
Αυτό το “αξίωμα” ισχύει πολύ συχνά, αλλά δεν ισχύει πάντα. Δεν ισχύει πάντα π.χ. στα Trophy ή σε κάποιες στενές ειδικές τύπου Trophy στα Wild Terrain. Άρα, αφού ισχύει συχνά αλλά όχι πάντα, δεν είναι αξίωμα. Ας δεχτούμε όμως χάριν οικονομίας ότι ισχύει. Τότε, σε συνέχεια αυτού, θα μπορούσε κανείς να πει ότι:
“Στους αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας, τα αυτοκίνητα με μικρούς κινητήρες έχουν μειωμένες πιθανότητες διάκρισης απέναντι στα αυτοκίνητα με μεγάλους κινητήρες”
ή
“Στους αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας, τα αυτοκίνητα χωρίς Full Hydro έχουν μειωμένες πιθανότητες διάκρισης απέναντι στα αυτοκίνητα με Full Hydro”
ή
“Στους αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας, τα αυτοκίνητα με μικρό μεταξόνιο έχουν μειωμένες πιθανότητες διάκρισης απέναντι στα αυτοκίνητα με μεγάλο μεταξόνιο”
ή
“Στους αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας, τα βαριά αυτοκίνητα με έχουν μειωμένες πιθανότητες διάκρισης απέναντι στα ελαφριά αυτοκίνητα”
Όλοι όσοι έχουν τρέξει μερικά χρόνια σε τέτοιους αγώνες ξέρουν πολύ καλά ότι όλες αυτές οι προτάσεις που προανέφερα ισχύουν κατά περίσταση. Τουλάχιστον τόσο, όσο και η αρχική πρόταση για τα μικρά και μεγάλα ελαστικά! Αν λοιπόν δεχόμαστε κατά συνθήκην την πρώτη σαν αξίωμα, οφείλουμε το ίδιο να κάνουμε και για τις επόμενες.
Προκύπτουν λοιπόν δύο ερωτήματα:
1.
Τι θα πρέπει να κάνουμε για όλα τα παραπάνω? Να χωρίσουμε τα αγωνιστικά σε 100 κατηργορίες?
2.
Τι θεωρεί ο καθένας ως “μεγάλα ελαστικά” - “μεγάλο κινητήρα” - “μεγάλο μεταξόνιο” - “μεγάλο βάρος” κλπ κλπ και πως θα το ορίσει αυτό η Επιτροπή?
Πρόταση:
Η σκέψη μου είναι, αντί για μικρή & μεγάλη κατηγορία, να γίνουν δύο κλάσεις: Η Limited και η Open. Στη Limited θα ισχύουν σαφείς περιορισμοί στις τεχνικές προδιαγραφές του οχήματος όσον αφορά στη διάμετρο των ελαστικών, στο μεταξόνιο, στον κυβισμό του κινητήρα (με συντελεστή υπερυμπίεσης ή χωρίς), στο ελάχιστο “βάρος αγώνα” , στο σύστημα διεύθυνσης κλπ, οι οποίοι θα πρέπει να αναγράφονται πεντακάθαρα στον Τ.Κ. και στο Δελτίο του κάθε αυτοκινήτου. Σε αντίστοιχα πρωταθλήματα του εξωτερικού (βλέπετε π.χ. κανονισμους US αλλά και Ultra4 Europe) ορίζονται περιορισμοί ακόμη και για την διαδρομή των αμορτισέρ, την διάμετρο τους, το πέλμα των ελαστικών, την 4διέυθυνση, την δυνατότητα τοποθέτησης διπλών αμορτισέρ ανά τροχό και σε άλλα.
Στην Open δεν θα υπάρχει κανένας περιορισμός (εννοείται ότι δεν αναφέρομαι σε θέματα ασφαλείας ή νομιμότητας του J εδώ – μην ξεχνάμε πως είναι Επ.Περιπέτειας και όχι Trial).
Τόσο απλά. Και φυσικά, ξεχωριστοί βαθμοί και Έπαθλα ανά κατηγορία. Από το 2015 και μετά φυσικά. Το Έπαθλο του '14 έχει ήδη προκυρηχθεί και ξεκινήσει χωρίς κατηγορίες. Απλώς το WT στην Πάτρα είναι κάτι σαν πείραμα θεωρώ, για να φανεί πως θα δουλέψει το θέμα των κατηγοριών.
Αλλιώς, ας ισχύσει το status που συναντάμε στους αγώνες της Αν.Ευρώπης όπως ήταν π.χ. στο Transylvania ή όπως είναι στο Croatia, όπου οι προδιαγραφές των οχημάτων είναι σε μεγάλο θαβμό ελεύθερες (δείτε σχετικους κανονισμούς) και υπάρχουν κατηγορίες hobby & extreme. Οι διαφορετικές κατηγορίες όμως εκεί, κάνουν και διαφορετικές διαδρομές.
Τέλος, θα μπορούσαν όλες οι αποφάσεις της επιτροπής, πριν ισχύσουν, να τεθούν προς ψήφιση από εμάς τους αγωνιζόμενους. Δικαίωμα ψήφου μπορεί να έχει όποιος οδηγός ή συνοδηγός έχει λάβει μέρος σε 5 τουλάχιστον αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας. Πρόταση κάνω. Το “5” μπορεί να είναι “3” ή “10”, σκεφτείτε το. Καλό θα είναι πάντως να τα ψηφίζαμε πριν ισχύσουν.
Αν θέλουμε οι “από πάνω” να μας αντιμετωπίζουν σοβαρά (εννοώ να αντιμετωπίζουν σοβαρά τους αγωνιζόμενους και τις διοργανώσεις αγώνων 4Χ4) τότε θα πρέπει πρώτα απ'όλα να είμαστε εμείς οι ίδιοι σοβαροί. Αν από την άλλη επικρατήσει πάλι το κλασσικό “ουφ τώρα, τι τα μπλέκουμε τα πράγματα, την πλάκα μας κάνουμε”, τότε δεν θα πρέπει να γκρινιάζουμε όταν οι "από πάνω" βλέπουν το 4Χ4 σαν το παραπαίδι του μηχανοκίνητου αθλητισμού και τους αγώνες του 4Χ4 σαν πλάκα μεταξύ φίλων και όχι σαν σοβαρούς αγώνες, όπως συχνά ακούω. Είναι στο χέρι μας να τους αναγκάσουμε να μας δουν σοβαρά. Και διάλογος = πολιτισμός, άρα το'χουμε αν θέλουμε. Αλλά πρέπει να το παλέψουμε λίγο. Στο κάτω – κάτω είναι το άθλημα που αγαπάμε και που με πολλές θυσίες ακόμα μερικοί το παλεύουμε.
Τα παραπάνω είναι σκέψεις και προτάσεις μου. Το βήμα φυσικά ανοιχτό σε όποιον θέλει να προσθέσει / διαφωνήσει / σχολιάσει / οτιδήποτε.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Επειδή το θέμα αυτό απασχολεί όλους μας, ας γράψει εδώ ο καθένας τις προτάσεις του και τις σκέψεις του. Διαβάζω πολλές σχετικές ερωτήσεις στο thread του αγώνα της Πάτρας. Καλό θα είναι να προτείνουμε, πριν η Επιτροπή καταλήξει. Και όχι να περιμένουμε τις αποφάσεις τους για να πούμε τη γνώμη & να εκφράσουμε την κριτική μας. Θα κερδίσουμε χρόνο έτσι. Κατά την άποψη μου η προσέγγιση που προτείνει δύο κατηγορίες με μόνο κριτήριο την διάμετρο ελαστικού, Μικρά 0-37'' και Μεγάλα 37'' +, είναι πρόχειρη. Θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στους αγώνες από όσα θα λύσει. Εξηγούμαι:
Το βασικό αξίωμα πίσω από αυτή την πρόταση είναι πως για να είναι δικαιότεροι οι αγώνες Περιπέτειας, πρέπει τα αυτοκίνητα να χωριστούν σε κατηγορίες διότι:
“Στους αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας, τα αυτοκίνητα με μικρά ελαστικά έχουν μειωμένες πιθανότητες διάκρισης απέναντι στα αυτοκίνητα με μεγάλα ελαστικά”
Αυτό το “αξίωμα” ισχύει πολύ συχνά, αλλά δεν ισχύει πάντα. Δεν ισχύει πάντα π.χ. στα Trophy ή σε κάποιες στενές ειδικές τύπου Trophy στα Wild Terrain. Άρα, αφού ισχύει συχνά αλλά όχι πάντα, δεν είναι αξίωμα. Ας δεχτούμε όμως χάριν οικονομίας ότι ισχύει. Τότε, σε συνέχεια αυτού, θα μπορούσε κανείς να πει ότι:
“Στους αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας, τα αυτοκίνητα με μικρούς κινητήρες έχουν μειωμένες πιθανότητες διάκρισης απέναντι στα αυτοκίνητα με μεγάλους κινητήρες”
ή
“Στους αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας, τα αυτοκίνητα χωρίς Full Hydro έχουν μειωμένες πιθανότητες διάκρισης απέναντι στα αυτοκίνητα με Full Hydro”
ή
“Στους αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας, τα αυτοκίνητα με μικρό μεταξόνιο έχουν μειωμένες πιθανότητες διάκρισης απέναντι στα αυτοκίνητα με μεγάλο μεταξόνιο”
ή
“Στους αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας, τα βαριά αυτοκίνητα με έχουν μειωμένες πιθανότητες διάκρισης απέναντι στα ελαφριά αυτοκίνητα”
Όλοι όσοι έχουν τρέξει μερικά χρόνια σε τέτοιους αγώνες ξέρουν πολύ καλά ότι όλες αυτές οι προτάσεις που προανέφερα ισχύουν κατά περίσταση. Τουλάχιστον τόσο, όσο και η αρχική πρόταση για τα μικρά και μεγάλα ελαστικά! Αν λοιπόν δεχόμαστε κατά συνθήκην την πρώτη σαν αξίωμα, οφείλουμε το ίδιο να κάνουμε και για τις επόμενες.
Προκύπτουν λοιπόν δύο ερωτήματα:
1.
Τι θα πρέπει να κάνουμε για όλα τα παραπάνω? Να χωρίσουμε τα αγωνιστικά σε 100 κατηργορίες?
2.
Τι θεωρεί ο καθένας ως “μεγάλα ελαστικά” - “μεγάλο κινητήρα” - “μεγάλο μεταξόνιο” - “μεγάλο βάρος” κλπ κλπ και πως θα το ορίσει αυτό η Επιτροπή?
Πρόταση:
Η σκέψη μου είναι, αντί για μικρή & μεγάλη κατηγορία, να γίνουν δύο κλάσεις: Η Limited και η Open. Στη Limited θα ισχύουν σαφείς περιορισμοί στις τεχνικές προδιαγραφές του οχήματος όσον αφορά στη διάμετρο των ελαστικών, στο μεταξόνιο, στον κυβισμό του κινητήρα (με συντελεστή υπερυμπίεσης ή χωρίς), στο ελάχιστο “βάρος αγώνα” , στο σύστημα διεύθυνσης κλπ, οι οποίοι θα πρέπει να αναγράφονται πεντακάθαρα στον Τ.Κ. και στο Δελτίο του κάθε αυτοκινήτου. Σε αντίστοιχα πρωταθλήματα του εξωτερικού (βλέπετε π.χ. κανονισμους US αλλά και Ultra4 Europe) ορίζονται περιορισμοί ακόμη και για την διαδρομή των αμορτισέρ, την διάμετρο τους, το πέλμα των ελαστικών, την 4διέυθυνση, την δυνατότητα τοποθέτησης διπλών αμορτισέρ ανά τροχό και σε άλλα.
Στην Open δεν θα υπάρχει κανένας περιορισμός (εννοείται ότι δεν αναφέρομαι σε θέματα ασφαλείας ή νομιμότητας του J εδώ – μην ξεχνάμε πως είναι Επ.Περιπέτειας και όχι Trial).
Τόσο απλά. Και φυσικά, ξεχωριστοί βαθμοί και Έπαθλα ανά κατηγορία. Από το 2015 και μετά φυσικά. Το Έπαθλο του '14 έχει ήδη προκυρηχθεί και ξεκινήσει χωρίς κατηγορίες. Απλώς το WT στην Πάτρα είναι κάτι σαν πείραμα θεωρώ, για να φανεί πως θα δουλέψει το θέμα των κατηγοριών.
Αλλιώς, ας ισχύσει το status που συναντάμε στους αγώνες της Αν.Ευρώπης όπως ήταν π.χ. στο Transylvania ή όπως είναι στο Croatia, όπου οι προδιαγραφές των οχημάτων είναι σε μεγάλο θαβμό ελεύθερες (δείτε σχετικους κανονισμούς) και υπάρχουν κατηγορίες hobby & extreme. Οι διαφορετικές κατηγορίες όμως εκεί, κάνουν και διαφορετικές διαδρομές.
Τέλος, θα μπορούσαν όλες οι αποφάσεις της επιτροπής, πριν ισχύσουν, να τεθούν προς ψήφιση από εμάς τους αγωνιζόμενους. Δικαίωμα ψήφου μπορεί να έχει όποιος οδηγός ή συνοδηγός έχει λάβει μέρος σε 5 τουλάχιστον αγώνες του Επάθλου Περιπέτειας. Πρόταση κάνω. Το “5” μπορεί να είναι “3” ή “10”, σκεφτείτε το. Καλό θα είναι πάντως να τα ψηφίζαμε πριν ισχύσουν.
Αν θέλουμε οι “από πάνω” να μας αντιμετωπίζουν σοβαρά (εννοώ να αντιμετωπίζουν σοβαρά τους αγωνιζόμενους και τις διοργανώσεις αγώνων 4Χ4) τότε θα πρέπει πρώτα απ'όλα να είμαστε εμείς οι ίδιοι σοβαροί. Αν από την άλλη επικρατήσει πάλι το κλασσικό “ουφ τώρα, τι τα μπλέκουμε τα πράγματα, την πλάκα μας κάνουμε”, τότε δεν θα πρέπει να γκρινιάζουμε όταν οι "από πάνω" βλέπουν το 4Χ4 σαν το παραπαίδι του μηχανοκίνητου αθλητισμού και τους αγώνες του 4Χ4 σαν πλάκα μεταξύ φίλων και όχι σαν σοβαρούς αγώνες, όπως συχνά ακούω. Είναι στο χέρι μας να τους αναγκάσουμε να μας δουν σοβαρά. Και διάλογος = πολιτισμός, άρα το'χουμε αν θέλουμε. Αλλά πρέπει να το παλέψουμε λίγο. Στο κάτω – κάτω είναι το άθλημα που αγαπάμε και που με πολλές θυσίες ακόμα μερικοί το παλεύουμε.
Τα παραπάνω είναι σκέψεις και προτάσεις μου. Το βήμα φυσικά ανοιχτό σε όποιον θέλει να προσθέσει / διαφωνήσει / σχολιάσει / οτιδήποτε.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Πιστεύω ότι αν φτιάξουμε τις κατηγορίες σωστά, θα τρίβουμε τα μάτια μας από το πόσες πολλές συμμετοχές θα έχουν οι αγώνες μας!
