Κατ' αρχήν, το υπ'αριθμόν 1 σημείο τοποθέτησης είναι το πίσω αριστερό φτερό, ώστε να έχει πρόσβαση ο οδηγός στον ασύρματο αλλά και για να εξισώνεται το βάρος του ασυρμάτου( οι παλιοί στρατιωτικού ασύρματοι είναι αρκετά ογκώδεις και με μεγάλο βάρος)
Σε αυτό το σημείο να πώ ότι, αντί να τρυπίσουμε το φτερό, μπορούμε να κάνουμε μία στρατζαριστή (αλλουμινένια αν μας βολεύει στο κόλλημα) λαμαρίνα η οποία θα πιάνει πάνω στα σημεία πρόσδεσης της αψίδας και στα σημεία του πίσω καθίσματος,το πάχος αυτής να είναι τουλάχιστον 3mm.
Tα σημεία δεσίματος της αψίδας και του καθίσματος αντέχουν αρκετό βάρος, ενώ το φύλλο λαμαρίνας του φτερού αντέχει πολύ λιγότερο ακόμα και αν το ενισχύσουμε από κάτω.
Άλλα πιθανά σημεία πρόσδεσης μπορεί να είναι το σημείο αντιστήριξης του έστορα πολυβόλου που όλα τα τζιπάκια μας διαθέτουν στο πίσω μέρος.
Αυτό το σημείο έχει από το κάτω μέρος κολλημένη πάνω στο σασί, πρόσθετη λαμαρίνα ώστε να αντέχει τους κραδασμούς της οπισθοκρότησης πυροβόλου 0,50in /12,7 mm.
Αφού στερεώσουμε αυτό το έλασμα , πάνω σε αυτή την λαμαρίνα θα τρυπίσουμε και θα τοποθετήσουμε την όποια βάση διαθέτει ο ασύρματος και όχι πάνω στο φτερό γεμίζοντας το με τρύπες .
Δεν φτιάχνουμε βάσεις πρόσδεσης ασυρμάτου με πατέντες (Τιράντες κα), κατ' αρχήν γιατί οι <<μανίσιες>> είναι υπολογισμένες να αποσβαίνουν τους κραδασμούς πράγμα απαραίτητο για τα ηλεκτρονικά αλλά και γιατί ΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ πάνω τους τον ασύρματο.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι ασύρματοι αυτοί, λόγο του βάρους τους δεν θα πρέπει να είναι πρόχειρα τοποθετημένοι, αφού σε πιθανό φρενάρισμα τα 30KG του RT524 ή του RT-68 θα έρθουν πάνω μας με μία ορμή πολλαπλάσια της ταχύτητας μας.
Άλλο ένα είδος βάσης ασυρμάτου είναι αυτά που πιάνουν από φτερό σε φτερό και φυσικά δενουν στα ίδια σημεία στο πίσω δάπεδο και σε δύο γωνιές που είναι τοποθετημένες στο δύο φτερά.
Αυτές οι βάσεις είναι για ποιό ογκώδεις ασυρμάτους που συναντούμε σε διοικητικά τζίπ και Ομάδες Επαφής FAC (FORWARD AIR CONTROLLERS) όπου οι απαιτήσεις για επικοινωνίες με αεροπλάνα και βαπόρια είναι απαραίτητες.
